Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Μακρής, Αδαμάντιος"
-
Άλλη καμιά δε γέννησε μόν η Μαριά το Γιάννη
Μακρής, Αδαμάντιος (1890)Ερμηνεία: Επί των μητέρων οίτινες πανταχού και πάντοτε περί των ιδίων τέκνων ομιλούσε -
Άμα έρτη τό ένα φύλαε καί τ' άλλο
Μακρής, Αδαμάντιος (1890) -
Αδιαφόρτα πασκίζεις και του κάκου πολεμάς, το ψαράκι που ψαρεύεις δεν είσαι για να το φας
Μακρής, Αδαμάντιος (1890) -
Ανάφερε όνομα να διής κορμί
Μακρής, Αδαμάντιος (1890)Ερμηνεία: Επί των εμφανιζομένων ότι περί αυτών ο λόγος -
Αντί να τρίξη αραμπάς, τρίζει τ' αμάξι
Μακρής, Αδαμάντιος (1890) -
Απ' το σιγανό ποτάμι να φυλάεσαι
Μακρής, Αδαμάντιος (1890) -
Ας είν καθάριο το γυαλί κι' οπού θελεί ας λέη
Μακρής, Αδαμάντιος (1890) -
Ασκημέ μου κάτσ' να φάμε κι ομορφέ μου τι να φάμε
Μακρής, Αδαμάντιος (1890)Επί συζύγων δυσμόρφων μεν πλην αξίων και ευπαρούντων και το εναντίου -
Δε θ' ακούση το κούκο
Μακρής, Αδαμάντιος (1890)Ερμηνεία: Αποθανείται περιφρ. λεγομένη επί γαλήν, αίτινα ένεκα του χειμώνος κ' της έλλειψεως της τροφής αποθνίσκουσα προ του Απριλίου, ότι άρχονται φνόμενον οι χάρτος, διότι ο κούκος κατά τον Απρίλιον αναφαίνεται εις τα μέρη ταύτα -
Δίβολος και τρίβολος
Μακρής, Αδαμάντιος (1890)Ερμηνεία: Παλίμβουλος δηλονότι ο άνθρωπος ευκόλως μεταβάλλων γνώμην -
Διές τη μάννα πάρ' τη κόρη
Μακρής, Αδαμάντιος (1890) -
Δικό σου μαχαίρι και ξένο ψωμί
Μακρής, Αδαμάντιος (1890)Ερμηνεία: Όταν τις αφειδώς δαπανά τα των ξένων -
Έκαψα το πάπλωμα μου να μη με τρων οι ψύλλοι
Μακρής, Αδαμάντιος (1890) -
Έλα παππού μου να σου δείξω τα πατρογονικά σου
Μακρής, Αδαμάντιος (1890) -
Εξ ανάγκης και νόμου μετάθεσις
Μακρής, Αδαμάντιος (1890) -
Η γριά δεν είχε δόντια ήθελε και παξουμάδια
Μακρής, Αδαμάντιος (1890)Ερμηνεία: Επί των αναγκαίων στερουμένων και εις τα περιττά δαπανώντων. Αντιστοιχεί δε τη αρχαία “άρτον ουκ είχεν ο πτωχός και τυρόν ηγόραζεν” -
Η μάννα βγάνει τ' όνομα κ' η γειτονιά το σέρνει
Μακρής, Αδαμάντιος (1890)Ερμηνεία: Τα ελαττώματα και αι κακίαι υπό των οικείων καθίστανται γνωσταί τοις ξένοις -
Η νύφη 'ς τα πεθερικά δίχως γαμπρό τι θέλει
Μακρής, Αδαμάντιος (1890)Ερμηνεία: Μετά το θάνατον του συζύγου ουδέν κληρονομεί η σύζυγος -
Η σκύλ' σα δε κουνήση την ορά της ο σκύλος δεν πάει κοντά της
Μακρής, Αδαμάντιος (1890)