Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Αθανασόπουλος, Θ. Ι."

Αποτελέσματα 1-4 από 4

Πως τα γίδια έγιναν κουρούνες

Εν Μεγάροις θέλοντες να παραστήσωσιν, ότι το επάγγελμα του αιπόλου είναι άχαρι, εις πολλούς κόπους υποβάλλον το ποιμένα, λέγουσι την φράσιν: <τα γίδια είναι του όρνιου η κοτσιλία.>. Γραία δε τις μοί εξήγησε τι εννοεί η φράσις αύτη δια της εξής διηγήσεως. <Ο Χρίστος μία βολά εγκεζάραε στη γή τα’αι πήγαινε ένα δρόμο. Κατάστρατα απάντητσ’ε ένα στρατουλάτη τα’αι κοντά ‘ς αυτόνε ένα νάλλονε. <Να ρθώ τα’εγώ...

Αθανασόπουλος, Θ. Ι. (1916)
Η Λάμια της βρύσης

Η εν Λαογρ Γ’ σ. 501 δημοσιευθείσα υπ’ εμού παράδοσις, ήτις εκ Κυνουρίας σταλείσα υπελήφθη ως κυνουριακή, επιχωριάζει εν Σοποτώ της επαρχίας Καλαβρύτων. Περί της αυτήν κρήνης φέρεται αυτόθι και η επομένη παράδοσις. Μία νύχτα επέρναγε ένας χωργιανός από τη βρύση και είδε μια γυναίκα να στέκεται ‘ς αυτή. Την εχαιρέτησε και επλησίασε να ντης κουβεντιάση, γιατί του εφάνη πως ήτανε η αγαπητικιά του. Εκείνη...

Αθανασόπουλος, Θ. Ι. (1912)
Το νερό που κοιμάται

Πίστις βαθύτατα ερριζωμένη παρά τω λαώ είναι, ότι το νερό κοιμάται επί τινα χρόνον κατά το ημερονύκτιον. Τούτο μαρτυρεί και η παροιμία «το νερό κοιμάται, αλλά ο κακός άνθρωπος δεν κοιμάται». Κατά διηγήσεις ας όμμασιν είδε το πράγμα, κοιμώνται τα ύδατα των διαφόρων ποταμίων, ρυάκων και κρηνών. Παρετηρήθη δήλα δη, ότι το ύδωρ είτε ποταμών είτε κρηνών κατά διαφόρους περιόδους εν μεσονυκτίοις ώραις έμενε...

Αθανασόπουλος, Θ. Ι. (1912)
Στην εποχή της πανούκλας

Στην εποχή της πανούκλας εμαζεύτηκαν δώδεκα κορίτσια 'ς ένα σπίτι, εξάνανε το μπαμπάκι, το νέσανε, το διαστήκανε, το υφάνανε μονοημερινά και το κρέμασαν ποδιά στον Άηχαράλαμπο και έτσι εσταμάτησε η αρρώστια.

Αθανασόπουλος, Θ. Ι. (1916)