Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Νικολάου, Θεοδόσιος"
-
Η γλώσσα κόκκαλα 'εν έσει τζιαι κόκκαλα τσακκίζει
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Η γλώσσα δεν έχει κόκκαλα και κόκκαλα τσακίζε -
Η κουφή κουφούδκια κάμνει, εν τζαί κάμνει αλιζαβρούδκια
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Η οχιά οχιέν γεννάει, δεν γεννάει σαύρες -
Η νύχτα κάμνει πίσκοπον (ή επίσκοπον)
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Δια το τι δύναται να επιτελεσθή εντός μίας νύχτας -
Ηύρες το σύκο πάρε το γιατί το παίρνουν άλλοι
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Να εκμεταλλεύεσαι τας ευκαιρίας οσάκις σου παρουσιάζονται -
Ηύρες το σύκοσ σήκου το γιατί σηκώνουντ' άλλοι
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Να εκμεταλλεύεσαι τας ευκαιρίας οσάκις σου παρουσιάζονται -
Ηύρες το χωρκόν με δίχως σιύλλους τζιαι περπατάν με δίχως βέρκαν
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Βρήκες το χωριό ψωρίς σκύλους και περπατάς δίχως βέργα -
Θυμός του χωριάτη, ζημειά στην τσέπη του
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951) -
Θυμός του χωρκάτη, ζημειά του πουντζιού του
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Λέγεται δι΄ εκείνους οι οποίοι οργίζονται κτυπούντες και σπάζοντες τα πάντα όπου εν τέλει υποχρεούνται αυτοί να πληρώσουν τα ζημείας των -
Θωρείς την κουφήν τζιαι γυρέβκεις την κολοσυρμαθκειάν;
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Δηλαδή Βλέπεις την οχιά και ζητάς τα ίχνη της; -
Κάμνει ο κλέφτης ανασισλήν να φοηθή που χάσει
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Κάμνει ο κλέφτης θόρυβον να φοβηθή εκείνος που έχει για να χάση -
Κακόν σκυλλίγ κακόν ψόφον έσκει
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Ερμηνεία: Κακό σκυλί κακό θάνατο έχει//Λέγεται δια τους κακούς ανθρώπους -
Καλός καλός ο σιοίρος μας τζι εξέβην χαλαζιάρης
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Καλός καλός ο χοίρος μας και βγήκε με χαλάζι -
Καμήλα κλάννει στο Πεντάκωμον
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Λέγεται δι εκείνους που ομιλούν δίχως να τους προσέχη κανείς -
Κατά μάναν κατά τζιύρην κατά θκειόν καραβοτζιύρην
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Κατά την μάναν τον πατέρα, τον θείον -
Κατά που σου κάμουν κάμνε, τζαι κατζιίαν με κρατάς
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Όπως σου συμπεριφέρονται, να συμπεριφέρεσαι και μην κρατάς κακίαν -
Κατύshες του πον τα του πουν καλληώρα του
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Κακή τύχη σε κείνον που θα του πουν καλληώρα του -
Κλαίε σύ τον άντρα μου κι' εγώ θα πάω στον γάμον
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Λέγεται δι' εκείνους οι οποίοι επιφορτώνουν εις άλλους υποχρεώσεις ας οποίας αυτοί έπρεπε να επιτελέσουν -
Κόπον έshει το θέρος
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Διά τους παραπονουμένους ότι κοιτάζουν εκ της εργασίας των όχι όμως και δικαίως