Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Ιωαννίδου, Μ."
-
Τον ωργισμένο τον καιρό, τον Αλωνάρη βρέχει
Ιωαννίδου, Μ. (1938) -
Του Άη Λιά καινούριον νέφαλον
Ιωαννίδου, Μ. (1943)Καιρός γύρισε για τον χειμώνα, έλεγαν αν έβλεπαν κανένα συννεφάκι. Το λέγαν νέφαλον το σύννεφο -
Του γαδάρου ν η ουρά κάθουνται εμείς δεν καθούμαστε
Ιωαννίδου, Μ. (1943)Δηλαδή, οι μεγάλοι άντρες, αλιά από τα 18 χρόνια δεν τα βάζουν τα παιδιά στη δουλειά -
Του Γεναριού το ξάστερο και του Μαρτιού τ' απόγεια
Ιωαννίδου, Μ. (1942) -
Του γκόρτσο πίσω έχει την ουρά
Ιωαννίδου, Μ. (1937) -
Του γουδί το γουδοχέρι
Ιωαννίδου, Μ. (1937) -
Του γουδί το γουδοχέρι
Ιωαννίδου, Μ. (1937) -
Του διακονιάρη το σακκί πάντα γεμάτον είναι
Ιωαννίδου, Μ. (1943) -
Του ήλιου κύκλος άνεμος του φιγγαριού χειμώνας
Ιωαννίδου, Μ. (1942) -
Του Θεού τις δουλειές δεν μπορούμε να τις ιδούμε μεις ποτέ
Ιωαννίδου, Μ. (1937) -
Του κασσίδη το κεφάλι εξήντα μπαρμπέρηδες κάνουν και το ξυρίζουν
Ιωαννίδου, Μ. (1928) -
Του κρέμασαν τα κέρατα
Ιωαννίδου, Μ. (1943)Κρέμαγαν στά δώματα ή στις πόρτες τα κέρατα, τραγίσα, στον άντρα της μοιχαλίδος. Τά 'βλεπεν έτσι όλος ο κόσμος, πρίν τα ιδή ο ίδιος ο απατημένος σύζυγος! -
Τούρκεψ' απ' το κακό του
Ιωαννίδου, Μ. (1937) -
Τους έβλεπα στο μήνα και ξάμηνα, πως λένε
Ιωαννίδου, Μ. (1941) -
Τσάντζαλα μάντζαλα κούφια καρύδια
Ιωαννίδου, Μ. (1942)Το λεν για τους ακαταστάτους, για τους γύφτους