Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Ιωαννίδου, Μ."
-
Αρκούδα φαίνεται με στη λίμνη (της Καστοριάς).
Ιωαννίδου, Μ. (1937) -
Αρχαίος Έλλην
Ιωαννίδου, Μ. (1937)Ερμηνεία: επί καλού καί τιμίου ανθρώπου. Τήν φράσιν ήκουσα επανειλημμένως από χωρικόν τιύ βουλγαροφώνου χωρίου Αποσκέπου Καστορίας -
Ας (ή θα) πιούνε και οι πεθαμένοι
Ιωαννίδου, Μ. (1942)Το λεν όταν χύνεται κάτι ή χάνεται, όπως π.χ. Όταν στίβουν τα τσίπουρα στον στίφτη και πέφτει και χάμου -
Ας είνα' καλά ο πατέρας σ' ο Αράπης
Ιωαννίδου, Μ. (1938)Λένε σε άνθρωπο που έχει χρήματα, ηύρε δηλ. Θησαυρό από τον Αράπη -
Αυτή ξέρει και ποια γυναίκα κοιμήθηκε τη νύχτα με τον άντρα της
Ιωαννίδου, Μ. (1938)Δηλαδή δεν της διαφεύγει τίποτα -
Αυτός είναι βιός και πολιτεία
Ιωαννίδου, Μ. (1938)Ερμηνεία: Πολύμαντης, πολυσχιδής, πολλών δ' ανθρώπων οιδών άστεα -
Άγιος Γεώργιος
Αφέντημ' αηγιώργη, μόνον αυτόν λέν αφέντη, επειδή πίνιξε το θεριό Ιωαννίδου, Μ. (1941) -
Αφήν' ο μούργος να φάη ο τραχήλης!
Ιωαννίδου, Μ. (1941) -
Βγήκε ο Οβρίος με τ' άντερα
Ιωαννίδου, Μ. (1937)Λέγεται χάριν αστειότητος όταν κόψη κανείς το χέρι του