Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Καζαβής, Γεώργιος Ν."
-
Την άσπρη πέτρα του γιαλού θα βάλω προσκεφάλι, ό,τι παθαίνει το κορμί τα φταίει το κεφάλι
Καζαβής, Γεώργιος Ν. (1940) -
Της νύχτας τα κα(μ)ώματα, θωρεί τα η ΄μέρα και γελά
Καζαβής, Γεώργιος Ν. (1940) -
Το ακριβό πράμα έχει τομ παράν του μέσα
Καζαβής, Γεώργιος Ν. (1940) -
Το βουβάλι κι' αν 'ξεπέση, πάλ' αξίζει ένα βώδι
Καζαβής, Γεώργιος Ν. (1940) -
Το γαίμα νερό δεν γίνεται κι αν γινεται δεν πίνετε
Καζαβής, Γεώργιος Ν. (1940) -
Το γλήορο και το καλό, ποτέ δεμ πάν μαζί
Καζαβής, Γεώργιος Ν. (1940) -
Το γονικό δεν χάνεται, μ' αλήθεια και δέμ πληθαίνει
Καζαβής, Γεώργιος Ν. (1940) -
Το γουδί το γουδοχέρι και τογ κόπανο στο χέρι
Καζαβής, Γεώργιος Ν. (1940) -
Το λύκον αρωτήσασι : γιατ' είν' ο ζβέρκος σου παχύς; Κ' είπε : Γιατί κάμνω μοναχός τη δουλειά μου
Καζαβής, Γεώργιος Ν. (1940) -
Το μη σε μέλει μη ρωτάς, ποτέ κακό μημ πάθης
Καζαβής, Γεώργιος Ν. (1940) -
Το μήλο όσο κρύβγεται, τόσον μοσκομυρίζει
Καζαβής, Γεώργιος Ν. (1940) -
Το μικρομάθης δεν το μεγαλοξεχάνεις
Καζαβής, Γεώργιος Ν. (1940) -
Το μοναστήρι να 'ν' καλά και καλοέρους βρίσκει
Καζαβής, Γεώργιος Ν. (1940) -
Το μυριστικό κυδώνι από ΄κείνο πούχει δώνει
Καζαβής, Γεώργιος Ν. (1940) -
Το ξύλον ήβγεν αφ' τομ Παράδεισο
Καζαβής, Γεώργιος Ν. (1940) -
Το πάθος, μάθος
Καζαβής, Γεώργιος Ν. (1940) -
Το πολύ περίσσιο, χαλά το ίσιο
Καζαβής, Γεώργιος Ν. (1940) -
Το πουλί γνωρίζεται από το κελάδημα του, κι ο άθρωπος από την ομιλιάν του
Καζαβής, Γεώργιος Ν. (1940) -
Το πρόσωπο τ' αθρώπου είναι σπαθί
Καζαβής, Γεώργιος Ν. (1940)