Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Ανθοπούλου, Θεοδοσία"
-
Κερεκής τ' όρωμα για σο γέμα για σο ψέμμα
Ανθοπούλου, Θεοδοσία (1938)Ερμηνεία: Επί των ονείρων της Κυριακής -
Κόσμος κάεν καρβονίστεν και σήρα Μαρία βλαγίστεν
Ανθοπούλου, Θεοδοσία (1938)Ο κόσμος εκαη και έγινε κάρβουνο η χήρα Μαρία εστεφανώθη -
Κολά Θεού στράτα
Ανθοπούλου, Θεοδοσία (1938)Επί των διαβιούντων συμφώνως προς τους κανόνας της θρησκείας μας -
Λεχούσας το μορμόδ σεράντα μέρες ανοιχτάνε
Ανθοπούλου, Θεοδοσία (1938)Μορμόδ = ο τάφος της λεχούς -
Λύκο, λύκο, σήκω να με φας
Ανθοπούλου, Θεοδοσία (1938) -
Λύκο, λύκο, σήκω φάμε
Ανθοπούλου, Θεοδοσία (1938)Λέγεται επί των εν γνώσει των βλαβερών συνεπειών της πράξεως των, όλως αδικαιολογήτως αναμειγνυομένων εις επικινδύνους υποθέσεις -
Λύκος ξερόν παστηρμάδια με
Ανθοπούλου, Θεοδοσία (1938)Λέγεται επί των λαιμάργων οίτινες καταβροχθίζουν παν αγαθόν που αποκτούς ημερησίως χωρίς να λογαριάσουν και την αύριον -
Λύκος το τουΐ του τ' με μεταλλάει το χουϊε νε
Ανθοπούλου, Θεοδοσία (1938)Ο λύκος το τρίχωμά του αλλάσσει ή το ιδίωμά του -
Μάρτης μαρτιρίτσι, χουμάρ καφτερίτσι
Ανθοπούλου, Θεοδοσία (1938)Ερμηνεία: Λέγεται δια το σκληρόν κρύο του Μαρτίου που εξαναγκάζει ενίοτε να κάψουν και τα κουτάλια προς θέρμανσιν -
Με το πτύον σο μύτα τ' δε μονά γιετιστίης
Ανθοπούλου, Θεοδοσία (1938)Δηλαδή δεν δύνασαι να φθάσης εις την μύτην του -
Με το φκιάρ σο μύτα τ' δε μονά γιετιστίης
Ανθοπούλου, Θεοδοσία (1938)Δηλαδή δεν δύνασαι να φθάσης εις την μύτην του -
Μέγα μόνη φα' μέγα λόγος με λες
Ανθοπούλου, Θεοδοσία (1938)Μέγα τεμάχιον φάγε, μεγάλο λόγο μη λέγης -
Μέτ μαυτούσ' τ' άθρωπος (μέ τόν ιδικόν σου άνθρωπον φά, πιέ κι' αλησ – βερίς (δοσοληψία) μέ σάνεις
Ανθοπούλου, Θεοδοσία (1938) -
Ξερασάδα διαβαίν και κουκούδα
Ανθοπούλου, Θεοδοσία (1938)Ταυτόσημος με την “στην αναβροχιά και το χαλάζι”