Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Δημοσθενόπουλος, Σωσίπατρος"
-
Το λέγω σένα, πεθερά για να τ' ακούη η νύφη
Δημοσθενόπουλος, Σωσίπατρος (1889) -
Το λύκο τον ρώτσαν, γιατί είναι ο λαιμός σου χονδρος; Γιατί κοιτάζω μονάχα τη δουλειά μου
Δημοσθενόπουλος, Σωσίπατρος (1889) -
Το νερό κοιμάται ο κακός άνθρωπος δεν κοιμάται
Δημοσθενόπουλος, Σωσίπατρος (1889) -
Το νερό τρέχει ο άμμος στέκεται
Δημοσθενόπουλος, Σωσίπατρος (1889) -
Το ξύλο βγήκε απ' το παράδεισο
Δημοσθενόπουλος, Σωσίπατρος (1889) -
Το πολύ το κύργελέησον το βαρειέται κι' ο παπάς
Δημοσθενόπουλος, Σωσίπατρος (1889) -
Το πουλί πιν νερό και βλέπ' και το Θεό
Δημοσθενόπουλος, Σωσίπατρος (1889) -
Το φίδι αν δεν το πατήσης δε σε δαγκάνει
Δημοσθενόπουλος, Σωσίπατρος (1889) -
Το ψάρι απ' το κεφάλι γνωρίζεται
Δημοσθενόπουλος, Σωσίπατρος (1889) -
Τον άνθρωπο με τα λόγια τον γάϊδαρο με το ξύλο
Δημοσθενόπουλος, Σωσίπατρος (1889)Ερμηνεία: Όπου δεν πείθη λόγος, πίπτει ράβδος -
Τον αράπη κι αν λευκάνης, άδικα τον κόπο χάνεις
Δημοσθενόπουλος, Σωσίπατρος (1889) -
Τον καλομαθημένο γουλιάρη μη τον λες
Δημοσθενόπουλος, Σωσίπατρος (1889) -
Του Γιάννη τα λιλιά τα θέλουμε και τον Γιάννη δεν τον θέλουμε
Δημοσθενόπουλος, Σωσίπατρος (1889) -
Του νοικοκύρ' το μάτ' είναι κοπριά στο χωράφ'
Δημοσθενόπουλος, Σωσίπατρος (1889) -
Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινασουν μαγειρεύουν
Δημοσθενόπουλος, Σωσίπατρος (1889) -
Φασούλ' φασούλ' γεμίζ' το σακούλ'
Δημοσθενόπουλος, Σωσίπατρος (1889) -
Φλωρεί κι' ανθίζει
Δημοσθενόπουλος, Σωσίπατρος (1889)