Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Ανθοπούλου, Θεοδοσία"
-
Εγώ λέγω καλημέρα, κ' ικείνο, σπέρνω πολλά (φασόλια)
Ανθοπούλου, Θεοδοσία (1938)Ερμηνεία: Επί των λεγόντων άλλα αντί άλλων -
Εγώ ν' αγιάσω για, γιαβόλ δε μ' αφήννε
Ανθοπούλου, Θεοδοσία (1938)Οι διάβολοι δε με αφήνουν. Λέγεται επί του κακού περιβάλλοντος -
Εχ 'να κιφάλ, ένα Ερμεινιού αγάμος σαν
Ανθοπούλου, Θεοδοσία (1938)Λέγεται δια τους χονδροκέφαλους -
Εχήσκα 'να αλτηνού βαλόν κι εκείνο λάσχα το κγαϊτουρού τον κώλο
Ανθοπούλου, Θεοδοσία (1938)Αλτηνού = μαλαματένιο -
Η γλυκί γλώσσα βγάλίσκει το φίδ' ασό τυρπί
Ανθοπούλου, Θεοδοσία (1938)Η γλυκειά γλώσσα, από την τρύπα -
Θεού τα δε φάνουνται α σα φάνουνται πολλά 'ντε
Ανθοπούλου, Θεοδοσία (1938)Τα αόρατα του Θεού είναι περισσότερα από τα ορατά -
Κερεκής τ' όρωμα για σο γέμα για σο ψέμμα
Ανθοπούλου, Θεοδοσία (1938)Ερμηνεία: Επί των ονείρων της Κυριακής -
Κόσμος κάεν καρβονίστεν και σήρα Μαρία βλαγίστεν
Ανθοπούλου, Θεοδοσία (1938)Ο κόσμος εκαη και έγινε κάρβουνο η χήρα Μαρία εστεφανώθη -
Κολά Θεού στράτα
Ανθοπούλου, Θεοδοσία (1938)Επί των διαβιούντων συμφώνως προς τους κανόνας της θρησκείας μας -
Λεχούσας το μορμόδ σεράντα μέρες ανοιχτάνε
Ανθοπούλου, Θεοδοσία (1938)Μορμόδ = ο τάφος της λεχούς -
Λύκο, λύκο, σήκω να με φας
Ανθοπούλου, Θεοδοσία (1938) -
Λύκο, λύκο, σήκω φάμε
Ανθοπούλου, Θεοδοσία (1938)Λέγεται επί των εν γνώσει των βλαβερών συνεπειών της πράξεως των, όλως αδικαιολογήτως αναμειγνυομένων εις επικινδύνους υποθέσεις -
Λύκος ξερόν παστηρμάδια με
Ανθοπούλου, Θεοδοσία (1938)Λέγεται επί των λαιμάργων οίτινες καταβροχθίζουν παν αγαθόν που αποκτούς ημερησίως χωρίς να λογαριάσουν και την αύριον -
Λύκος το τουΐ του τ' με μεταλλάει το χουϊε νε
Ανθοπούλου, Θεοδοσία (1938)Ο λύκος το τρίχωμά του αλλάσσει ή το ιδίωμά του