Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ."
-
Τ' αμμάτιν πύρκον καταλιεί τζ' ανώγια βάλει κάτω
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Λέγεται επί ανθρώπων τους οποίους χαρακτηρίζει βάσκανος οφθαλμός -
Τζιείνον που γίνην εν πογίνεται
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Η παροιμία λέγεται επί γενομένης ήδη συμφοράς την οποίαν προσπαθούν να δικαιολογήσουν “κατόπιν εορτής” -
Τζιείνον πούσσιεν η 'ρκά στον νούν της, εθώρεν το όρομαν
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Κείνο πούχε η γρηά στο μυαλό της τόβλεπε στ΄όνειρό της. Ερμηνία : Δια τους αδημονούντας να εκτελέσουν κάτι -
Τζιείνος πον σε ξέρει ακριβά σε γοράζει
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Λέγεται επί ανθρώπων οι οποίοι κατά βάθος τίποτε δεν αξίζουν, ενώ φαινομενικώς θέλουν να παρουσιάζωνται ως καλοι -
Τζιείνος που λουτουρκά σε δκιό εκκλησιές της μιάς γελά της
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Κείνος που λειτουργά σε δυό εκκλησιές τη μια την ξεγελάει. Ερμηνία : Επί των περί πολλά ασχολουμένων, οι οποίοι δεν δύναται να φέρουν εις πέρας όλας τας εργασίας που αναλαμβάνουν. Αντιστοιχεί το ρητό :”Ου δύναται τις συσί ... -
Το καλόν αρνίν χωρίζει που την μάντραν
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Ο καλός άνθρωπος ευκόλως ξεχωρίζεται από τους άλλους, ένεκα των αρετών του -
Το καλόν το παλληκάριν ξέρει τζι' άλλον μονοπάτιν
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Δεικνύει ότι οι συνετοί άνθρωποι ποτέ δεν είναι μονόπλευροι, αλλά δια ποικίλων τρόπων επιτυγχάνουν το επιδιωκόμενον -
Το μάτι πύργο καταλεί κι' ανώγια βάζει κάτω
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954) -
Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Δεικνύει την δύναμιν των ισχυρών έναντι των αδυνάτων -
Το μην σε μέλλει μην ρωτάς
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Μη ερωτάς δια πράγματα που δεν σε ενδιαφέρουν -
Το μιάλον ψάριν τρώει το μιτσύν
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Δεικνύει την δύναμιν των ισχυρών έναντι των αδυνάτων -
Το σταμνίν πάει πολλές φορές στην βρύσην μα κάποτε πάει τζ' εν ηστρέφεται
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Η στάμνα πολλές φορές πάει στη βρύση, μα κάποτε πάει και δεν γυρίζει -
Τον Μάρτην ξύλα φύλαε, μεν κάψης τα παλλούτζια
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Τον Μάρτη ξύλα φύλαε μην κάψης τα παλούκια, δηλαδή δεικνύει την αστάθειαν και το ευμετάβολον του μηνός τούτου όστις κατά τον γνωστόν μύθον πότε κλαίει και πότε γελάει -
Τον νούρον του αλουπού εβάλαν τον μέσ' στο καννίν τζί έν ισσίωσεν
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Την ουρά της αλεπούς την βάλανε μέσα στο καλάμι, και πάλι έμεινε στραβή -
Του γυιαλλιού κατά που να του δείξης δείχνει σου
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Του καθρέφτη ό,τι πρόσωπο του δείξης θα σου δείξη -
Του κόσμου τ' αναέλαστον του κόσμου αναελά του
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Του κόσμου το κορόϊδο τον κόσμο κοροϊδεύει -
Του πιθαρκού αν μεν του πης “ππα” εν σου λαλεί “ππου”
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Στο πιθάρι αν δεν πής “ππα” δεν σου λέει “ππου” -
Φασούλι το φασούλιν γεμώννει το σακκούλλιν
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Επί οικονομίας