Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ."
-
Σσύλλον λούσης σσύλλον πλύννης, πάλαι σσιυλλιές μυρίζει
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Σκύλλον λούσης σκύλλον πλύννης πάλι σκυλλιές μυρίζει -
Σταλαμαδκιάν – σταλαμαδκιάν γεμώνν' η στάμνα η πλαθκειά
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Επί οικονομίας -
Σταλαματιά – σταλαματιά γεμίζ' η στάμνα η πλατειά
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Επί οικονομίας -
Στου κουφού την πόρταν όσον θέλεις βρόντα
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Επί εκείνων, οι οποίοι δεν συναισθάνωνται τας παρατηρήσεις των άλλων -
Συννεφκιασμένος ουρανός τζι' αρκίνησεν να βρέσσιει τζι' ο ξιπετσισμένος κουρκουτάς τον άλλον κατατρέσσιει
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Κουρκουτάς = είδος μεγάλης σαύρας -
Τ' αμμάτιν πύρκον καταλιεί τζ' ανώγια βάλει κάτω
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Λέγεται επί ανθρώπων τους οποίους χαρακτηρίζει βάσκανος οφθαλμός -
Τζιείνον που γίνην εν πογίνεται
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Η παροιμία λέγεται επί γενομένης ήδη συμφοράς την οποίαν προσπαθούν να δικαιολογήσουν “κατόπιν εορτής” -
Τζιείνον πούσσιεν η 'ρκά στον νούν της, εθώρεν το όρομαν
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Κείνο πούχε η γρηά στο μυαλό της τόβλεπε στ΄όνειρό της. Ερμηνία : Δια τους αδημονούντας να εκτελέσουν κάτι -
Τζιείνος πον σε ξέρει ακριβά σε γοράζει
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Λέγεται επί ανθρώπων οι οποίοι κατά βάθος τίποτε δεν αξίζουν, ενώ φαινομενικώς θέλουν να παρουσιάζωνται ως καλοι -
Τζιείνος που λουτουρκά σε δκιό εκκλησιές της μιάς γελά της
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Κείνος που λειτουργά σε δυό εκκλησιές τη μια την ξεγελάει. Ερμηνία : Επί των περί πολλά ασχολουμένων, οι οποίοι δεν δύναται να φέρουν εις πέρας όλας τας εργασίας που αναλαμβάνουν. Αντιστοιχεί το ρητό :”Ου δύναται τις συσί ... -
Το καλόν αρνίν χωρίζει που την μάντραν
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Ο καλός άνθρωπος ευκόλως ξεχωρίζεται από τους άλλους, ένεκα των αρετών του -
Το καλόν το παλληκάριν ξέρει τζι' άλλον μονοπάτιν
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Δεικνύει ότι οι συνετοί άνθρωποι ποτέ δεν είναι μονόπλευροι, αλλά δια ποικίλων τρόπων επιτυγχάνουν το επιδιωκόμενον -
Το μάτι πύργο καταλεί κι' ανώγια βάζει κάτω
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954) -
Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Δεικνύει την δύναμιν των ισχυρών έναντι των αδυνάτων -
Το μην σε μέλλει μην ρωτάς
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Μη ερωτάς δια πράγματα που δεν σε ενδιαφέρουν -
Το μιάλον ψάριν τρώει το μιτσύν
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Δεικνύει την δύναμιν των ισχυρών έναντι των αδυνάτων