Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ."
-
Μάχουνται ούλα τους σσιύλλους τζιαι τους κάττους
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Μαλλώνουνε σαν τα σκυλιά με τις γάτες -
Μήνας πον σου συμφέρει μεν αρωτάς πόσες μέρες έσσιει
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Μη ρωτάς να μάθης πράγματα που δεν πρόκειται να σου χρησιμεύουν -
Μήνας που δεν σε συμφέρει μη ρωτάς πόσες μέρες έχει
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Μη ρωτάς να μάθης πράγματα που δεν πρόκειται να σου χρησιμεύουν -
Μια παδκιά του γερόβουδου αξίζει εκατόν δαμάλια
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Δι' αυτής δηλούται η διαφορά ως προς την πείραν και την γνώσιν που υπάρχει μεταξύ νέου και γέροντος -
Μια πατησιά του γέρικου βωδιού, αξίζει εκατό μοσχάρια
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Δι' αυτής δηλούται η διαφορά ως προς την πείραν και την γνώσιν που υπάρχει μεταξύ νέου και γέροντος -
Μικτσύν γαούριν πουλαροδείχνει
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Μικρό κοντό γαϊδούρι φαίνεται και μικρό στην ηλικία -
Ξιπετσισμένος κουρκουτάς τον άλλον κατατρέσιει
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ξεγυμνωμέος κουργουτάς τον άλλον κατατρέχει -
Ο άθθρωπος άμα γεράσει φάκκα τον χαμαί να σπάση
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Όταν γηράση κανείς καθίσταται άχρησος δια πάσαν εργασίαν -
Ο άνθρωπος όταν γεράση κτύπα τον στη γη να σκάση
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Όταν γηράση κανείς καθίσταται άχρησος δια πάσαν εργασίαν -
Ο αλουπός τον νούρον του εν τον έσωννεν, τζαί ταβράν τζαί νεροκολόκαν
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954) -
Ο Θεός αγαπά τον κλέφτην αγαπά τζιαί τον νοικοτζιύρην
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ο Θεός αγαπά τον κλέφτη αγαπά και τον νοικοκύρη. Ο Θεός επιτρέπει πολλάς φοράς να επιπλέουν οι άδικοι, έρχεται όμως καιρός που τους πατάσσει -
Ο Θεός ορφανά κάμνει τζιαί κακορίζικα εν κάμνει
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ο Θεός ορφανά κάνει και κακορίζικα δεν κάνει. Δεικνύει την πρόνοιαν και φροντίδα του Θεού δια τους ανθρώπους -
Ο κάττος τζε αν εγέρασεν, τα νύσσια πούσιεν έσιει
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Κι αν ακόμη γηράσει ο άνθρωπος, διατηρεί τα ελαττώματα τα οποία έφερε εκ νεότητός του -
Ο καλός ο τρόπος βκάλλει την κουφήν που την τρύπαν της
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ο καλός τρόπος βγάζει το φίδι απ' την τρύπα -
Ο λύκος κι' αν εγέρασε κι' άλλαξε το μαλλί του, την γνώμην του δεν άλλαξε ούτε την κεφαλή του
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Κι' αν ακόμη γησάσει ο άνθρωπος, διατηρεί τα ελαττώματα τα οποία έφερε εκ νεότητός του -
Ο λύκος τζι' αν εγέρασεν τζι άλλαξεν το μαλλίν του, την γνώμη του δεν άλλαξεν μητέ την τζιεφαλήν του
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Κι' αν ακόμη γησάσει ο άνθρωπος, διατηρεί τα ελαττώματα τα οποία έφερε εκ νεότητός του -
Ο μάντης ρήας τζι' αν γενή πάλαι μανκιές μυρίζει
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Είναι πολύ δύσκολον πράγμα να αποβάλη κανείς τα ελαττώματα του και να μεταβάλη τον διεστραμμένον του χαρακτήρα -
Ο ουρανός ο καθαρός, αστραπές εν φοάται
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Ο τίμιος άνθρωπος δεν φοβάται τους συκοφάντας