Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ."
-
Το σταμνίν πάει πολλές φορές στην βρύσην μα κάποτε πάει τζ' εν ηστρέφεται
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Η στάμνα πολλές φορές πάει στη βρύση, μα κάποτε πάει και δεν γυρίζει -
Τον Μάρτην ξύλα φύλαε, μεν κάψης τα παλλούτζια
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Τον Μάρτη ξύλα φύλαε μην κάψης τα παλούκια, δηλαδή δεικνύει την αστάθειαν και το ευμετάβολον του μηνός τούτου όστις κατά τον γνωστόν μύθον πότε κλαίει και πότε γελάει -
Τον νούρον του αλουπού εβάλαν τον μέσ' στο καννίν τζί έν ισσίωσεν
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Την ουρά της αλεπούς την βάλανε μέσα στο καλάμι, και πάλι έμεινε στραβή -
Του γυιαλλιού κατά που να του δείξης δείχνει σου
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Του καθρέφτη ό,τι πρόσωπο του δείξης θα σου δείξη -
Του κόσμου τ' αναέλαστον του κόσμου αναελά του
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Του κόσμου το κορόϊδο τον κόσμο κοροϊδεύει -
Του πιθαρκού αν μεν του πης “ππα” εν σου λαλεί “ππου”
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Στο πιθάρι αν δεν πής “ππα” δεν σου λέει “ππου” -
Φασούλι το φασούλιν γεμώννει το σακκούλλιν
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Επί οικονομίας -
Χωρίς να πειράξης την κουφήν δακκάννει σε;
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Χωρίς να πειράξης το φίδι σε δαγκώννει -
Ώσπου έσσιει το τζιελλάριν εν καλόν το γεναικάριν
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Εκείνο που διατηρεί τας αγαθάς σχέσεις μεταξύ δυο ανθρώπων είναι το συμφέρον. Όταν αυτοχαθή παύει πλέον να υφίσταται η φιλία