Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ."
-
Όποιος έσσιει νουν, φέρνει τον που το βουρνίν
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Κείνος πούχει μυαλό, το φέρνει απ' τη σκάφη -
Όποιος λυπάται του γάτου το ψωμί, τρώνε τα ρούχα του οι ποντικοί
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954) -
Όποιος λυπάται του κάττου το ψουμίν τρων οι ποντιτζιοί τα ρούχα του
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Επί των τσιγκούνηδων -
Όποιος στα λόγια σου θαρρεί στους όρκους σου πιστεύκει, στην θάλασσαν πιάννει λαούς τζιαι στα βουνά ψαρεύκει
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Επί εκείνων, οι οποίοι κατέχονται από το πάθος του ψεύδους -
Όποιος τα ξένα 'πεθυμά τα δικά του χάννει
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Επί πλεονεκτών -
Όσα θέλεις παίδκιον μάχου τζι' όσα θέλει ο Θεός σου πέμπει
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Όσα θέλεις λέγε στο παιδί κι όσα θέλει ο Θεός σου στέλλει -
Ουρανός καθαρός αστραπές δε φοβάται
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Ο τίμιος άνθρωπος δεν φοβάται τους συκοφάντας -
Παρά να βκη ο λόος σου καλλύττερα να βκη τ' αμμάτιν σου
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Κάλλιο να βγη το μάτι σου παρά ο κακός σου λόγος -
Πέ μου τόν φίλον σου νά σού πώ ποιός είσαι
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: διά τήν σημασίαν πού έχει η συναναστροφή επί τόν χαρακτήρα τού ανθρώπου -
Πέψε πελλόν, πήαιννε τζιαί σου ταπισόν του
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Στείλε τρελλόν και πήγαινε και συ από πίσω του -
Πελλός τζι' άρκος όπως του δόξη
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ο τρελλός κι' ο άρχοντας όπως του έρθη -
Πιάσ' τον έναν φάκκα τον άλλον
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Πάρ' τον ένα κτύπα τον άλλον. Ερμηνεία: Κανείς εκ των δύο δεν αξίζει είναι και οι δύο όμοιοι -
Ποτάβριζε τα πόδκια σου ως τζιαμέ που φτάννει το πάπλωμαν
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία : Άπλωνε τα πόδια σου μέχρις εκεί που φθάνει το πάπλωμα -
Που τον κούφον ως τον ορώπιν
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Λέγεται εις περιπτώσεις καθ' άς εις περιπίπτων εις μιαν συμφοράν αναμένει σωτηρίαν, και αντ' αυτής περιπίπτει εις συμφοράν χειροτέραν της πρώτης -
Σσύλλον λούσης σσύλλον πλύννης, πάλαι σσιυλλιές μυρίζει
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Σκύλλον λούσης σκύλλον πλύννης πάλι σκυλλιές μυρίζει -
Σταλαμαδκιάν – σταλαμαδκιάν γεμώνν' η στάμνα η πλαθκειά
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Επί οικονομίας -
Σταλαματιά – σταλαματιά γεμίζ' η στάμνα η πλατειά
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Επί οικονομίας -
Στου κουφού την πόρταν όσον θέλεις βρόντα
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Επί εκείνων, οι οποίοι δεν συναισθάνωνται τας παρατηρήσεις των άλλων