Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Λιουδάκη, Μαρία"
-
Εδά που γίνηκεν η θάλασσα γιγούρτι ήσπασε το κουτάλι μου
Λιουδάκη, Μαρία (1939)Το λένε οι γέροι παραλυμένοι που λιμπίζουνται τα κορίτσια τώρα που είναι πιο μεγάλη ελευθερία -
Εδανείζουμνε κι ήτρωγα κι ο θεός μ' εγάπανε, Αρχίζω κι ήδιδα κι ο θεός μου 'ργίστηκε
Λιουδάκη, Μαρία (1939) -
Εδώ γιαλός κι εκεί γιαλός κι όπου νά πέσω θά πνιγώ
Λιουδάκη, Μαρία (1937)Ανάμεσα σέ δύσκολες περιστάσεις -
Εδώ πληρώνουντ' όλα
Λιουδάκη, Μαρία (1938)Για τα καλά και για τα κακά εδώ ανταμείβονται ή τιμωρούνται -
Εδώ σε θέλω, κάβουρα, να πηδάς στα κάρβουνα
Λιουδάκη, Μαρία (1938)Το λεν όταν παρουσιάζωνται δύσκολες περιστάσεις -
Εθαρρειεν κι ο παπα Μανόλης, πως τα έργα ντου 'χουν όλοι
Λιουδάκη, Μαρία (1939)Ερμηνεία: Το λένε στον κακό που νομίζει όλους τους άλλους κακούς -
Είδες γέρο παλαβό, απ' ατα νιάτα παλαβώνει
Λιουδάκη, Μαρία (1939) -
Είδες γέρο παλαβό; Κι απ' τα νιάτα τ' τέτοιος ήταν
Λιουδάκη, Μαρία (1939) -
Είδες γέρο παλαβόν απ' τα νιάτα παλαβός
Λιουδάκη, Μαρία (1939) -
Είναι απού τα σύκα ίσαμε τα σταφύλια
Λιουδάκη, Μαρία (1937)Ερμηνεία: Το λένε για τα υφάσματα που λιώνουνε πολύ εύκολα -
Είναι βαρειά η καλογερική
Λιουδάκη, Μαρία (1940)Το λέω σε κείνον που αφήνει μια δουλειά, γιατί του φαίνεται βαρειά -
Είναι κι άνθρωποι φουλιουριά είναι κι άνθρωποι γρόσα, είναι κι άνθρωποι, μάτια μου, μια φόλα δεν αξίζουν
Λιουδάκη, Μαρία (1938)Φουλιουριά = φλουριά