Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ."
-
Ο κάττος τζε αν εγέρασεν, τα νύσσια πούσιεν έσιει
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Κι αν ακόμη γηράσει ο άνθρωπος, διατηρεί τα ελαττώματα τα οποία έφερε εκ νεότητός του -
Ο καλός ο τρόπος βκάλλει την κουφήν που την τρύπαν της
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ο καλός τρόπος βγάζει το φίδι απ' την τρύπα -
Ο λύκος κι' αν εγέρασε κι' άλλαξε το μαλλί του, την γνώμην του δεν άλλαξε ούτε την κεφαλή του
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Κι' αν ακόμη γησάσει ο άνθρωπος, διατηρεί τα ελαττώματα τα οποία έφερε εκ νεότητός του -
Ο λύκος τζι' αν εγέρασεν τζι άλλαξεν το μαλλίν του, την γνώμη του δεν άλλαξεν μητέ την τζιεφαλήν του
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Κι' αν ακόμη γησάσει ο άνθρωπος, διατηρεί τα ελαττώματα τα οποία έφερε εκ νεότητός του -
Ο μάντης ρήας τζι' αν γενή πάλαι μανκιές μυρίζει
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Είναι πολύ δύσκολον πράγμα να αποβάλη κανείς τα ελαττώματα του και να μεταβάλη τον διεστραμμένον του χαρακτήρα -
Ο ουρανός ο καθαρός, αστραπές εν φοάται
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Ο τίμιος άνθρωπος δεν φοβάται τους συκοφάντας -
Ο πελλός με ριά με βράζει
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Του τρελλού ούτε κρύο του κάνει, ούτε ζέστη -
Ο πελλός τζαί τ' άσπρον άλοον χωρίζουν που έναν μίλιν
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ο τρελλός και τ' άσπρο άλογο ξεχωρίζουν από ένα μίλι μακριά -
Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τονέ τσιμπάνε οι κόττες
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Επί των αναμειγνυομένων εις ξένας υποθέσεις -
Όποιος ανακατώνεται με τα πίτερα τρων τον οι όρνιθες
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Επί των αναμειγνυομένων εις ξένας υποθέσεις -
Όποιος βκάλλει τον λάκκον του άλλου πέφτει ο ίδιος μέσα
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Όποιος το λάκκο τ' αλλουνού σκάβει πέφτει ο ίδιος μέσα -
Όποιος έσσιει νουν, φέρνει τον που το βουρνίν
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Κείνος πούχει μυαλό, το φέρνει απ' τη σκάφη -
Όποιος λυπάται του γάτου το ψωμί, τρώνε τα ρούχα του οι ποντικοί
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954) -
Όποιος λυπάται του κάττου το ψουμίν τρων οι ποντιτζιοί τα ρούχα του
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Επί των τσιγκούνηδων -
Όποιος στα λόγια σου θαρρεί στους όρκους σου πιστεύκει, στην θάλασσαν πιάννει λαούς τζιαι στα βουνά ψαρεύκει
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Επί εκείνων, οι οποίοι κατέχονται από το πάθος του ψεύδους -
Όποιος τα ξένα 'πεθυμά τα δικά του χάννει
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Επί πλεονεκτών -
Όσα θέλεις παίδκιον μάχου τζι' όσα θέλει ο Θεός σου πέμπει
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Όσα θέλεις λέγε στο παιδί κι όσα θέλει ο Θεός σου στέλλει -
Ουρανός καθαρός αστραπές δε φοβάται
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Ο τίμιος άνθρωπος δεν φοβάται τους συκοφάντας