• Με τον ήλιο μπαίνουν με τον ήλιο βγαίνουν, τ' έχουν τα έρημα και ψοφούν; 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1929)
    Λέγεται επ' εκείνων, οίτινες ισχυρίζονται οτι λαμβάνουν όλα τα μέτρα προς πρόληψιν μιας καταστροφής, ενώ αυτά ταύτα τα μέτρα επιφέρουν ταύτην
  • Με τσάκ' σ' ο κούκκος 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1953)
    Ήκουσα κατά την άνοιξιν πρωί πρωί δια πρώτην φοράν την φωνήν του κούκκου, χωρίς να φάγω πρωτύτερα. Σημειωτέον, ότι καθ' εκάστην πρωίαν οι κάτοικοι, πριν εξέλθουν απο τας οικίας των, τρώγουν ολίγον άρτον, διότι θεωρούν ως ...
  • Με τσάκ' σ' ο κούκκος 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1929)
    Ήκουσα κατά την άνοιξιν δια πρώτην φοράν την φωνήν του κούκκου χωρίς να φάγω πρωτύτερα (κατά την άνοιξιν όταν επιστρέφουν ο κούκκος, η πουρτούρα (τρύγων)κλ) Καθ' εκάστην πρωίαν οι κάτοικοι πριν εξέλθουν από τας οικίας, των ...
  • Μονό δέ φτάν', διπλό φτάνει και περ'σσεύει 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1953)
    Από κακήν εκτίμησιν των πραγμάτων υποβαλλόμεθα πολλάκις εις διπλούν άσκοπον κόπον ή εις περιττάς δαπάνας
  • Μονό δέ φτάνει, διπλό φτάνει και περ'σεύει 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1929)
    Από κακήν εκτίμησιν των πραγμάτων υποβαλλόμεθα πολλάκις εις διπλούν άσκοπον κόπον ή εις περιττάς δαπάνας
  • Μου βράχ' κε το γκιζότ' 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1929)
    Γκιζότι = πυρίτης, έναυσμα
  • Μου κόπ'καν τα ήπατα 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1953)
    Ήπατα = τα σπλάχνα, ιδίως εις την φρ. Κατεταράχθην, έχασα τας δυνάμεις μου συνέπεια σοβαρού δυστυχήματος
  • Μου ξυλάβιασαν τα χέρια 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1929)
    Αι χείρες μου ως εκ του ψύχους έγιναν ψυχραί ως το ξύλον και άκαμπτοι
  • Μπεκιαρλίκ' μασκαραλίκ' 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1953)
    Ο άγαμος βίος παρουσιάζει πολλάς ατελείας αξιοκατακρίτους
  • Μπεκιαρλίκ' μασκαραλίκ' 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1929)
    Ο άγαμος βίος παρουσιάζει πολλάς ατελείας αξιοκατακρίτους
  • Να είναι κόττες στο χωριό κι' ας είναι και σλιά 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1953)
    Οι κίνδυνοι εύκολα παρακάμπτονται, όταν τις πρόκειται να προσπορισθή ασφαλές κέρδος
  • Να είναι κόττες στο χωριό, κι ας είναι και σλιά 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1929)
    Οι κίνδυνοι εύκολα παρακάμπτονται, όταν τις πρόκειται να προσπορισθή ασφαλές κέρδος
  • Να ήταν η ζήλια ψώρα θα ψώριαζ' ο κόσμος όλος 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1953)
    Η ζητοτυπία είναι ψυχικόν ελάττωμα έμφυτον κατά το μάλλον ή ήττον εις όλους τους ανθρώπους
  • Να ήταν η ζήλια ψώρα θα ψώριαζ' ο κόσμος όλος 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1929)
    Η ζητοτυπία είναι ψυχικόν ελάττωμα έμφυτον κατά το μάλλον και ήττον εις όλους τους ανθρώπους
  • Να ιδούμε τι πουλιά θα βγάλ' 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1953)
    Έτσι λέγουν δι' ένα πρωτόπειρον που αναλαμβάνει την εκτέλεσιν μιας σοβαράς, οπωσδήποτε, εργασίας
  • Να ιδούμε τι πουλιά θα βγάλ' 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1929)
    Έτσι λέγουν δι' ένα πρωτόπειρον που αναλαμβάνει την εκτέλεσιν μιας σοβαράς, οπωσδήποτε, εργασίας
  • Να κάν' η μάννα δώδεκα να θάφτη δεκαπέντε 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1929)
    Λέγεται δια τα παντελώς ανίκανα και αδιάφορα τέκνα, των οποίων ο θάνατος ουδόλως θα συνεκίνει και αυτυύς τους γονείς
  • Να κάν' η μάννα δώδεκα να θάφτη δεκαπέντε 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1953)
    Λέγεται δια τα παντελώς ανίκανα και αδιάφορα τέκνα, των οποίων ο θάνατος ουδόλως θα συνεκίνει και αυτυύς τους γονείς
  • Να μου ζήσ' ο Παντελέημονός μου 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1953)
    Λέγεται εις την Βούρμπιανην και έχει την αρχήν εις ολόκληρον ανέκδοτον. Η σημασία της είναι παρεμφερής προς το “τι χαλεύ' η αλούπα στο παζάρι”
  • Να μου ζήσ' ο Παντελέημονός μου 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1929)
    Λέγεται στη Βούρμπιανη και έχει την άρχη σε ολόκληρο ανέκδοτο. Η σημασία της είναι παρεμφερής προς το “τι χαλεύει η αλούπα στο παζάρι”