Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Κοντοπάνος, Α."
-
Ιδώ δεν τσύν εμbαζαν στου χουριό αυτός γύριυι τ' παπά του σπίτ'
Κοντοπάνος, Α. (1915) -
Ιδώ ν' ερ'ξι γ' κάππα
Κοντοπάνος, Α. (1915)Ερμηνεία: Επί του μονίμως παραμένοντος εν τινι τόπω, συνήθως όχι επί καλής σημασίας διότι οι τοισύτοι απετέλουν εξαίρεσιν του γενικού κανόνος της μεταναστεύσεως των Ηπειρωτών -
Ιδώ σι θέλου κάβουρα να πηδάς τα κάρβουνα
Κοντοπάνος, Α. (1915)Ερμηνεία: Επί δυσχερείς περιστάσεις -
Ιδώ του λύκου γλέπουμι κι ν' συμbλή τ' γυρεύουμι
Κοντοπάνος, Α. (1915) -
Ικατό chκουπιές σι ξένουγ κώλου τί είνι;
Κοντοπάνος, Α. (1915)Ερμηνεία: Επί υποτιμήσεως των παθημάτων των άλλων -
Ικεί κι ου κάβουρας ικεί κι του ζ'μί τ'
Κοντοπάνος, Α. (1915) -
Ικεί π' κριμούσαν οι αρχόνd' τ' άρματα κριμούν οι γύφτ' τ' άργανα
Κοντοπάνος, Α. (1915)Επί καταπτώσεως -
Ιξήνd' αξίζ' τ' άλουγου κ' ιβδουρήνda του σαμάρ'
Κοντοπάνος, Α. (1915)Ερμηνεία: Επί πολυτίμου εξαρτήματος ευτελούς πράγματος -
Ιπέρσ' ικάηκι, ιφέτου μύρ'σι
Κοντοπάνος, Α. (1915)Ερμηνεία: Επί πραγμάτων άτινα έχασαν την επικαιρότητά των -
Ισύ b' γιαλάς, αφένd' δισπότ' ισύ το εις του λιάρου του κ' τάβ' κι του γ'ρουνουτσάρ'χου
Κοντοπάνος, Α. (1915)Διδάσκει ότι πάντοτε ο γέλως παρέχει υπονοίας. Προήλθεν εκ διηγηματίου καθ' ο εκκεντρικός τις πτωχός απολέσα “του λιάρου του κ' τάβ' κι τα γ'ρουνουτσαρχα” και αναζητών αυτά μετά κλαυθμηριστριών ενεποίησεν εις τον Δεσπότην ... -
Ισύ b' γιαλάς, αφένd' δισπότ' ισύ το εις του λιάρου του κ' τάβ' κι του παλιουτσάρ'χου
Κοντοπάνος, Α. (1915)Διδάσκει ότι πάντοτε ο γέλως παρέχει υπονοίας. Προήλθεν εκ διηγηματίου καθ' ο εκκεντρικός τις πτωχός απολέσα “του λιάρου του κ' τάβ' κι τα γ'ρουνουτσαρχα” και αναζητών αυτά μετά κλαυθμηριστριών ενεποίησεν εις τον Δεσπότην ... -
Κ' ιγώ ισένα δεν dιριάζ'
Κοντοπάνος, Α. (1915)Επί ανακολουθιών. Εκ τινός μύθου καθ' ον ανήρτις ακούσας τυχαίως την συζυγόν του νάλεγη εις ξένον άνδραξα κ' ιγώ ισένα επέμενε να μάθη παρ' αυτής τι εκείνος της είχεν είπει πρότερον. Είς όλας της δε τας ψευδείς εξηγήσεις ... -
Κ'τσοί στραβοί στουμ bανταλέημουνα
Κοντοπάνος, Α. (1915) -
Κάηκ΄ ο βράκαρους κουμπάρε – κι αυτό του ξέρου
Κοντοπάνος, Α. (1915)Ερμηνεία: Επί των καυχωμένων ως γιγνωσκόντων πολλά -
Κάθ' άλουγου 'μ bληγή τ' κλαίει
Κοντοπάνος, Α. (1915)Έκαστος ενδιαφέρεται δια την ιδίαν τύχην, αδιαφορών δια την των άλλων -
Κάθ' ιπέρ'σ' κι καλύτερα κάθ' ιφέτου κι χειρότερα
Κοντοπάνος, Α. (1915)