Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Ιωαννίδου, Μ."
-
Όποιος καή με τη κουρκούτη φυσάει και το γιαούρτι
Ιωαννίδου, Μ. (1941) -
Όποιος ντρέπεται πολλά στερεύεται
Ιωαννίδου, Μ. (1942) -
Όποιος ντρέπεται πολλά στερεύεται
Ιωαννίδου, Μ. (1942) -
Όποιος περπατεί μυρίζει κι όποιος κάθεται βρωμάει
Ιωαννίδου, Μ. (1942) -
Όποιος ρωτά δεν χάνει
Ιωαννίδου, Μ. (1937) -
Όποιος τη νύχτα περπατάει για κλέφτει για πορνεύει για μάτια μαύρα κυνηγά για σκοτωμό γυρεύει
Ιωαννίδου, Μ. (1937)Περπατάει = ακούγεται το εί μόλις -
Όπου μεις και το ραβδί μας
Ιωαννίδου, Μ. (1937) -
Όσο αραίνουν τα σκόρδα τόσο χοντραίνουν τα κεφάλια τους
Ιωαννίδου, Μ. (1937) -
Όσο ζω και δεν πεθαίνω τόσο πιο πολλά μαθαίνω
Ιωαννίδου, Μ. (1942) -
Όταν αγιαστούν τα νερά ησυχάζ' ο καιρός
Ιωαννίδου, Μ. (1942) -
Όταν βρέξει τ' Άη Λιά πούλια τα βόια και σύρε για μελίσσα
Ιωαννίδου, Μ. (1942)Αν βρέξη του Προφ. Ηλία, θα είναι πολύ ευτυχισμένα τα μελίσσα -
Όταν έχεις παραθεό όλα γίνονται
Ιωαννίδου, Μ. (1937) -
Όταν παρισιάζεται το στιό κάτι θα συμβή :κρύο, ασθένεια. Το στιό είναι βόιδι μεγάλο.
Ιωαννίδου, Μ. (1938) -
Ότι 'ναι γραμμένο δεν ξεγράφεται
Ιωαννίδου, Μ. (1938) -
Ότι κάμης θα βρής
Ιωαννίδου, Μ. (1937) -
Όχι αυγό μόνε κοκό
Ιωαννίδου, Μ. (1937) -
Όχι όπως ήξερες, νύφη μας, αλλά όπως βρήκες
Ιωαννίδου, Μ. (1937)