Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Κουκουλές, Φαίδων"
-
Ο καιρός τα φέρνει και ο καιρός τα παίρνει
Κουκουλές, Φαίδων -
Ο καλός ο τσουκαλάς όπου θέλει το κολλά
Κουκουλές, Φαίδων (1920)Επί ψεύδου δυναμένου καταλλήλως να ψευδολογήση -
Ο λύκος μόνο να γράση γένεται των τσακαλιώ μασκαράς
Κουκουλές, Φαίδων (1920)Επί του εκπεσόντοι της παλαιάς ισχύος και εξαφανιζομένου -
Ο μαύρος κάνει λόγια
Κουκουλές, Φαίδων (1924)Ερμηνεία: Επί πολυλογούντος εκ μέθης = το μαύρο κρασί -
Ο πίσσης απτόμενος ου δύναται το μη χραίνεσθαι
Κουκουλές, Φαίδων (1948) -
Ο πρώτος γάμος είναι από το Θεό, ο δεύτερος είναι για οικονομία και ο τρίτος για πορνεία
Κουκουλές, ΦαίδωνΟμοίως κατά τους βυζ. Χρόνους κατά πάντα άψογος εθεωρείτο μόνον ο πρώτος γάμος, δια τον δεύτερον υπήρχον τινές περιορισμοί. Ο τρίτος εθεωρείτο πολυγαμία, επετρέποτο δε παρά της εκκλησίας μόνον αν ο συζευγνύμειος δεν είχε ... -
Ό,τι κάνουνε να κάνης, κι΄ αν κλουτσιαίνουνε να κλουτσιαίνης
Κουκουλές, Φαίδων -
Όγοιος θέλει να δείρη τη γυναίκα του, να πάρει χταπόδι η μασίτες
Κουκουλές, Φαίδων (1954) -
Όγοιος φηγκράται τα γέβεdα του ακούει
Κουκουλές, Φαίδων (1920)Ερμηνεία: Ο ωτακουστών ακούει πολλάκις τες ιδίες λόγες -
Όλοι είστε από ένα παννί
Κουκουλές, ΦαίδωνΕίσαστε όμοιοι στήν πονηρία καί στήν κακία. Πρβλ. Τό τού Ευσταθίου: “Τού αυτού λινού ή τής αυτής καννάβεως εστε”, 1927, 4 -
Όποιος ανακατεύει τα πηλά, λασπώνεται
Κουκουλές, Φαίδων (1948) -
Όποιος ελπίζει στο Θεό, τα πεθυμά θωρεί τα
Κουκουλές, Φαίδων (1948) -
Όποιος ζη, μεταζώνεται
Κουκουλές, Φαίδων (1926)Κατά τους βυζαντινούς χρόνους, ο μετά του αξιώματος αποβαλών την ζώνην ηδύνατο ν' αναλάβη αυτήν, να μεταζωσθή. Ούτω η παροιμία σημαίνει ότι, ο άπαξ δυστηχήσας δύναται να ίδη και πάλιν καλιτέρας ημέρας -
Όποιος σκάβγει το λάκκο τάλονου μπαίκι ο ίδιος μέσα
Κουκουλές, Φαίδων (1920) -
Όποιους θέλει τούμπανα, κάνει γάμον
Κουκουλές, ΦαίδωνΤα τύμπανα κατά τας διασκεδάσεις των γάμων ήσαν εν χρήσει από των Βυζ. χρόνων -
Όπου εκάη από κολοκύθια, φυσά από τη φράχτη
Κουκουλές, Φαίδων