Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Κουρύλας, Ευλόγιος"
-
Άλλων γιατρός αυτός πληγάς γεμάτος
Κουρύλας, Ευλόγιος (1916)Τινές κακότροποι όντες προσποιούνται την αρετήν και την διδάσκουν εις άλλους, αυτοί δε μένουν πάντα αδιόρθωτοι -
Άνεμον τηγανισμένον, χιόνι στο σουγλί
Κουρύλας, Ευλόγιος (1916)Εις τα μηδενός λόγου άξια, εις τα αδύνατα -
Άσπρος σκύλος μαύρος σκύλος
Κουρύλας, Ευλόγιος (1916)Εις εκείνους όπου δεν διαφέρουν εις την κακίαν -
Ακριβός και ψευτης εύκολα συμφωνούν
Κουρύλας, Ευλόγιος (1916) -
Αλλού με τρίβεις, δέσποτα, κ' αλλού έχω τον πόνον
Κουρύλας, Ευλόγιος (1916)Ότι εκείνος όπου πάσχει γνωρίζει την πικρίαν -
Αν δεν είναι νωπόν, ας είναι και παστωμένον
Κουρύλας, Ευλόγιος (1916)Εις εκείνους οπου δέχονται και τα δευτερεία -
Αχλιά στο γκώλο και να είναι ρουπακίτισσα
Κουρύλας, Ευλόγιος (1912)Ερμηνεία: Όταν κάμνη τις κάτι, έτερος αντιτείνει ότι δύναται να το κάμη καλύτερον -
Γριά με εν άσπρον έμβηκεν εις τον χορόν, έπειτα έδωκε δύο και δεν ημπορούσε να εύγη
Κουρύλας, Ευλόγιος (1916) -
Γυμνόν έναν χίλιοι ενδυμένοι δεν ημπόρουν να τον ενδύσουν
Κουρύλας, Ευλόγιος (1916)Γρ. εκδύσουν. Παρά του μη έχοντος ουκ αν λάβης -
Η γριά δεν είχεν διάβολον και ηγόρασε γουρούνιον
Κουρύλας, Ευλόγιος (1916) -
Θάνατον παρδαλέως υποκρίνεται
Κουρύλας, Ευλόγιος (1916)Εις επιβουλεύοντας. Η πάρδαλις όταν ίδη πιθήκους καμώνεται οτί είναι νεκρά και ούτω πλησιάζοντας τους πιάνει (Αποστόλης 559) -
Καί εμπρός βαθύ καί πίσω ρεύμα
Κουρύλας, Ευλόγιος (1916)Εις τούς πίπτοντας εις δύο δεινά, καί από τόν φόβον διστάζουν ποίον πρώτον νά αποφύγουν -
Κροκοδείλου δάκρυα
Κουρύλας, Ευλόγιος (1916)Εις προσποιουμένους, ότι συμπάσχουσιν εις τας δυστυχίας των άλλων, οι οποίοι (γρ. Των οποίων) έγιναν αίτιοι αυτοί. Λέγεται ότι ο κροκόδειλος, όποιον πιάση τον θρηνεί προ του τον φάγη [Αποστόλ. 917] -
Μη έσο πολλά δίκαιος ίνα μη αμαρτήσης
Κουρύλας, Ευλόγιος (1916) -
Ο βλάχος άρχων και αν γενή πάλιν πριτιές μυρίζει
Κουρύλας, Ευλόγιος (1916)Εις χωρικούς είτι και αν γίνουν σώζουσι λείψανα της αγροίκου αυτών συνηθείας. Πριτία: η δυσώσης οσμή των κριών. -
Ο κακός χρόνος περνά, ο δε κακός γείτων μένει πάντα
Κουρύλας, Ευλόγιος (1916) -
Όποιος έχει τον πόνον, αυτός πονεί, οι δε γείτονες κοιμώνται
Κουρύλας, Ευλόγιος (1916)Εις εκείνους οπου εις τας θλίψεις των παρ' ουδενός βοηθούνται