Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ."
-
Απ' την εχιόνα στο φίδι
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Λέγεται εις περιπτώσεις καθ' άς εις περιπίπτων εις μιαν συμφοράν αναμένει σωτηρίαν, και αντ' αυτής περιπίπτει εις συμφοράν χειροτέραν της πρώτης -
Απ'όν θέλει να πά στον μύλον πέντε μέρες κοσσινίζει
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Όποιος δεν θέλει να πάη στο μύλο πέντε μέρες κοσκινίζει -
Από είεν βουνά τζιαί κάστρη είεν τοφ φούρνον τζιαί ποθαμμάστην
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Όποιος δεν είδε βουνά και κάστρα είδε τον φούρνον και εθαύμασε. Ερμηνεία: Η παροιμία λέγεται επί των ανθρώπων οι οποίοι εκπλήττονται και από τα πλέον ελάχιστα και ασήμαντα πράγματα -
Απόν αντρέπεται ο κόσμος εν δικός του
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Όποιος δε ντρέπεται ο κόσμος είναι δικός του -
Απόν αππέξω του χορού πολλά τραούδκια ξέρει
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Όποιος είν' έξω απ' το χορό πολλά τραγούδια ξέρει, Ερμηνεία: Δι' εκείνους οι οποίοι θέλουν ν' αναμειγνύωνται εις όλα χάριν επιδείξεως ικανότητος, χωρίς να έχουν αυτήν -
Απόν ημπόρει να δέρη τον γάδαρον δέρνει το σάμαν
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Κείνος που δεν μπορεί να δείρη το γάϊδαρο, δέρνει το σαμάρι -
Απού μ' έκλεψεν μιαφ φοράν νάσιη την κατάραν μου, απού μ' έκλεψεν δκυο νάσιη την ευτζιήν μου
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Κείνος που μια φορά μ' έκλεψε νάχη την κατάρα μου, κείνος που μ' έκλεψε δυο νάχη την ευχή μου -
Απού με κλέψη μιαφ φοράν στραβάρα δική του, απού με κλέψη δκυο στραβάρα δική μου
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Η παροιμία δεικνύει, ότι μετά από κάθε ζημίαν που υφιστάμεθα πρέπει να γινώμεθα προσεκτικώτεροι δια να προλάβωμεν χειρότερα -
Αφήκαμε το θερισμό και βγάζουμε καναβούρι
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954) -
Αφήκαμεν τα θέρη μας τζιαί ξικανναουρίζουμεν
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία : Επί των εγκαταλειπόντων τα ουσιώδη και περί τα επουσιώδη ασχολουμένων -
Δώσ' του ψουμίν του μάντζιπα πον χαλάλιν του
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Μάντζιπας = φούρναρης -
Έπαιρνε γέροντος βουλήν τζιαί παιδεμένου γνώση
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Δεικνύει την πολυπειρίαν των γερόντων και τας γνώσεις των μορφωμένων -
Έσσιεις γείτοναν, έσσιεις Θεόν
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Δεικνύει την σχέσιν και δύναμιν την οποίαν έχει ο γείτων -
Έτσι τζι' έτσι το πουλλίν επέτασεν
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Η παροιμία λέγεται επί γενομένης ήδη συμφοράς την οποίαν προσπαθούν να δικαιολογήσουν “κατόπιν εορτής” -
Είδες του σκύλλου το μαλλίν να γίνεται μετάξι; είδες και του αγριόλυκου η γνώμη του ν' αλλάξη;
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Η πονηρά φύσις των ανθρώπων δυσκόλως μεταβάλεται -
Είες ΄ρκάν τζι 'αππήαν φούρνον
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Είδες ποτέ καμμιά γρηά να μπορέση να πηδήση φούρνον; Ερμηνία : Λέγεται εις περίστασεις κατά τας οποίας εν ζήτημα είναι φυσικώς αδύνατον να εκτελεσθή, είναι ακατόρθωτον -
Είες του σσιύλλου το μαλλίν να γένεται μετάξιν; είες τζιαί του αρκόλυκου η γνώμη του ν' αλλάξη;
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία: Η πονηρά φύσις των ανθρώπων δυσκόλως μεταβάλεται -
Ερκώθης που τον άρκονταν δήννει σε που την γλώσσαν
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Εχρεώθης απ' τον πλούσιο, σε δένει από την γλώσσα -
Ετζιύλησεν το στούππωμαν τζ' ηύρεν την μαείρισσαν
Κωνσταντίνου, Χαρίλαος Ζ. (1954)Ερμηνεία : Αντιστοιχεί με το αρχαίον ρητόν: “Όμοιος ομοιώ αει πελάζει”