Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική"
-
Το αίμα νερό δεν γένεται κι αν γένη δεν θολώνει
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Το απελπισμένο μου παιδί κληρονόμος θα γενή
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Το βουβάλι και αν ξεπέση, βοϊδινό κρέας του μένει
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Το βουτζί θέλεις γεμάτο και την ταβερναριά μεθυσμένη
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Το γοργό και χάριν έχει
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Το δένδρο μεγαλώνοντας και ο ίσκιος του αυξαίνει
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Το δέντρο που είναι μοναχό όλοι οι καιροί το δέρνουν
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Το δεντρο όπου δεν σε σκέπει, να ξερριζωθή να πέση
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, ΑγγελικήΠαν δενδρον μη ποτουν καρπόν καλόν, εκκόπτεται κ εις πυρ βάλλεται -
Το διάφορο ξυπνά τον ναύτη
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Το δικό μου τ' όνομα νάτο εσύ, γειτόνισσα
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Το δικό σου αυγό είναι δίκορκο και το δικό μου ούτε μονό
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Το δριμύ ξύδι το αγγειό του χαλάει
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Το έχω και δεν το χολιάω
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Το είπα σου είπα, ο λόγος σου λόγος
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Το θέλει ζωντανό και ψόφιο
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Το κάρβουνο ή καίει ή μουνζουρώνει
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Το κακό μη σου ξεπέση
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Το καλό αρνί βυζαίνει δυο μαννάδες, το κακό, ούτε τη μάννα του
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική