Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική"
-
Της νύκτας τα καμώματα τα βλέπει η ημέρα και γελά
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Της όμορφης το ριζικό η άσχημη κρατεί το
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Τι είν' ο κάβουρας τ' είν' το ζουμί του
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Τι είχες Γιάννη; Τι είχα πάντα
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Τι είχες κι' ίδρωνες; Με ζουρλον επάλευα
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Τι θες τα χίλια πέρπερα και την καίδή γυναίκα; Τα χίλια πέρπερα πετούν κι' η καϊδή απομένει
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Τι καμάρι, τι καμάρι σαν τα σέσηλα μες στ' αρμάρι
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Τι να κάμη η καλή νοικοκυρά εις τ' αδειανό το σπίτι
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Τι σε μέλει για αέρα που δεν μπαίνει στα πανιά σου;
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Τί έχει νά κάμη τό ένα μέ τ' άλλο;
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, ΑγγελικήΙταλική: Che ha da fare una cosa con l' altza -
Τί λες; Βρήκ' η νύφη του υνί πίσου που την πόρτα;
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική (1931) -
Τιμημένο σπίτι βρίσκεις, μα γενιά, μην το παντέχης
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Το άλογο το πληγωμένο όταν δη τη σέλλα, τρέμει
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Το αίμα νερό δεν γένεται κι αν γένη δεν θολώνει
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Το απελπισμένο μου παιδί κληρονόμος θα γενή
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Το βουβάλι και αν ξεπέση, βοϊδινό κρέας του μένει
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Το βουτζί θέλεις γεμάτο και την ταβερναριά μεθυσμένη
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Το γοργό και χάριν έχει
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική -
Το δένδρο μεγαλώνοντας και ο ίσκιος του αυξαίνει
Κολλυβά – Χατζημιχάλη, Αγγελική