Αν δεν τέργιαζαν δεν συμπεθέριαζαν
View/ Open
Comments and Use
Ως και άλλοτε είπομεν οι παρ ημών, ιδίως αι γυναίκες εισί λίαν φιλοκατήγοροι και επιρρεπείς περί το επιπολαίως επικρίνειν, διό οσάκις γυνή τις κατηγορεί οικογένειαν τινά νεωστί συνδεθείσαν μετά τινός άλλης της αυτής κατηγορίας, η ακούσασα επιδοκιμάζουσα τα λεγόμενα νεύει εις τα ταύτα και επισφραγίζει τας κατηγορίας τας προσαπτόμενας ένεκα ιδιοτέλειας και προσωπικότητας και εις τας δύο οικογένειας, δια του ανωτέρου διστίχου. Το αυτό εκφράζει και το επόμενον δίστιχον, όπερ κατά τας ίδιας προτάσεις, λέγεται μετά τινός πικρίας και ειρωνίας, επιδοκιμαζούσης μετά πάθους τα ακουόμενα αι συνδεόμεναι ένεκα της ταυτότητας των φρονημάτων και αισθημάτων οικογένειας έχουσι την αυτήν σχέσιν και αλληλουχίαν, ην και το μήλον προς το δένδρον.
-απ' που είσι μηλάκι;
-Απ' κείνου του δενδράκι.