dc.contributor.author | Φαλκωνάκης, Γιάννης | |
dc.coverage.spatial | Άδηλου τόπου | |
dc.date.accessioned | 2016-01-15T11:10:41Z | |
dc.date.available | 2016-01-15T11:10:41Z | |
dc.date.issued | 1937 | |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/20.500.11853/297889 | |
dc.language | Ελληνική - Κοινή ελληνική | |
dc.language.iso | gre | |
dc.rights | Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές | |
dc.rights.uri | https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el | |
dc.title | Αγαπητή “Νέα Εστία”. Ο κ. Γιάννης Σταυρακάκης γράφει στο προηγούμενο τεύχος σου, οτι οι Κρητικοί νομίζουν πως η λέξη “Κάης” παράγεται από το “καίω”. Αυτό είναι λάθος, γιατί οι Κρητικοι (τουλάχιστον του νομού Ηρακλείου) με το Κάης εννοούν τον Κάϊν, γυιό του Αδάμ. Εννοούν όμως με το “Κάης” τον μαύρο, από τον εξής θρύλο : Όταν ο Κάϊν σκότωσε τον Άβελ, πήγε σε κάποιο ποτάμι να πλύνη τα χέρια του από τα αίματα. Δεν πρόφτασε όμως παρά να βρέξη τις παλάμες μόνο των χεριών του και τις πατούσες των ποδιών του καθώς πάτησε μες στο νερό, γιατί το ποτάμι στέρεψε αμέσως. Κ' έτσι, όπου δεν ήταν βρεγμένος, μαύρισε. Για αυτό νομίζουν και τώρα, στη Κρήτη, τους μαύρους απόγονους του Κάϊν. Με εκτίμηση, Γιάννης Φαλκωνάκης. | |
dc.type | Παραδόσεις | el |
dc.description.drawernumber | Παραδόσεις ΛΖ΄- ΜΕ΄ | |
dc.relation.source | Γιάννης Φαλκωνάκης, Νέα Εστία, ετ. 1937, τόμος 243, σελ. 221 | |
dc.relation.sourceindex | Νέα Εστία, 1937 | |
dc.relation.sourcetype | Περιοδικό | |
dc.description.bitstream | D_PAA_06599w | |
dc.subject.legendtitle | Ο Θρύλος του Κάϊν | |
dc.subject.legend | Παράδοση ΜΕ | |
edm.dataProvider | Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών | el |
edm.dataProvider | Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens | en |
edm.provider | Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών | el |
edm.provider | Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens | en |
edm.type | TEXT | |
dc.coverage.geoname | 390903/Άδηλου τόπου | |