Ο Μουχαμέτης ήτονε βούκολος στην αγίαν Κατερίνα, στο Σινά κι ήβλεπε τα ζούμπερα του μοναστηριού. Εκειά που κοιμούντονε τον είδανε οι καλογέροι κι εκατέβαινε ένας αετός και του ’κανεν αέρα. Σαν εξύπνησεν πάνε οι καλογέροι και λέσιν του «Εμείς δα κάμωμε παρακάλεση να γενής μεγάλος άθρωπος, μόνο να μάσε κάμης μιαν απόδειξη, πως θα υποστηρίξης το μοναστήρι». Εκείνος δεν εκάτεχε να ’πογράψη κι εμούζωσε τη χέρα ντου και την πάτησε σ’ ένα χαρτί. Σαν εγίνηκε μεγάλος άθρωπος υποστήριξε κιόλας το μοναστήρι, μα το μοναστήρι ταΐζει όλους τσ' απογόνους του Μουχαμέτη. Μα κι η γι αγία Κατερίνα έχει κειονά το «νεχτεναμέ» και τη γυρίζει σ’ όλους τσι Τούρκους και παίρνει βοήθεια.
Place recorded
Κρήτη, Μεραμβέλλο, ΛατσίδαRecording year
1938Source
Αρ. 1162 Γ, σελ. 59, Μ. Λιουδάκη, Μεραμβέλλο, Λάτσιδα, 1938Collector
Source index and type
1162 Γ, Αρχείο χειρογράφωνItem type
ΠαραδόσειςTEXT