Ο Αβράμ ποτέ δεν ήτρωε ψωμί α δεν ήθελα βρη ξένο άθρωπο να τόνε κάτση στο τραπέζι ντου να φάνε μαζί. Μιαν κοπανιά δεν ηύρισκε ξένο να τόνε πάη στο σπίτι ντου κι εκάθουντονε τρεις μέρες στο δρόμο νηστικός κι ενίμενε να περάση κιανείς να τόνε πάρη.Μιαν κοπανιά θωρεί τρεις νέους κι ήρχουντανε από πέρα και τώσε λέει: “Ε, ντεληκανήδες, περάσετε από το σπίτι μου να φάμε μαζί”. -” Ε να ’ρθουμε, κουμπαριό”. Ακλουθούν τον, οι ντεληκανήδες. Εκείνοι ήσανε αγγέλοι κι ήσανε όμορφοι σαν άγγελοι απού ’σανε. Τον καιρό κειονά οι γι - άνθρωποι ήσανε παραλυμένοι, καληώρα σαν κι εδά. Ωστό να δούνε τσι ντεληκανήδες εγλακούσανε στο σπίτι του Αβράμ για να τώσε κάμουνε κακά πράματα. Ο Αβράμ ήστεκε στην πόρτα και δεν τζ’ ήφηνε να μπούνε. Οι - γι - αγγέλοι τότεσά είπανε στον Αβράμ: “ Άφησε ανοιχτά και φύγε από κειά”. Φεύγει ο Αβράμ απο την πόρτα κι οι παραλυμένοι, οι γρουσούζηδες επασπατεύγανε να βρούνε την πόρτα κι ευρίσκανε τοίχο, όπου γκιάν εγγίζανε τοίχο και δεν εμπορούσανε να μπούνε μέσα κι ετσά εγλυτώσανε οι - γι – άγγελοι. Εκάτσανε κι εκουβεδιάζανε με τον Αβράμ και του λένε: - “Εμείς, μπάρμπα Αβράμ, είμαστε αγγέλοι και μας ήπεψε ο θεός να καταστρέψουμε την Πεντάπολη”. Ο Αβράμ εστενοχωρέθηκε και τως είπε: “Ανέ βρω πενήντα δίκαιους θα την χαλάσετε; - Δεν τη χαλούμε. - Ανέ βρω εικοσπέντε; - Πάλι δεν τη χαλούμε.- Ανέ βρω δέκα; - Πάλι δεν τη χαλούμε. - Ανέ βρω πέντε; - Πάλι για χατίρι των πέντε δε χαλάται. - Ανέ βρω δύο; - Πάλι για χατίρι των δυο δεν τη χαλούμε. - Ανέ βρω ένα; - Ε! αυτός δα πάρη τα παιδιά ντου και τα οζά ντου να φύγη”.