Ο Χριστός , ο ζευγολάτης και η γυναίκα

Όταν ο Χριστός εγύριζε με τους μαθητάς του, απάντησε ‘ς το δρόμο ένα ζευγολάτη και ώργωνε, και αντί να γυρίζη πίσω το αλέτρι, το έπαιρνε ‘ς το νώμο του και το γύριζε από την ίδια μεργιά. Γι αυτό δε γινότανε η δουλειά του πολλή και γλήγορη. Του λέει ο Χριστός <γιατί να ντο γυρίζης το αλέτρι από την ίδια μεργιά, που αρχινάς και δεν γυρνάς πίσω από τη μεργιά που φτάνεις;> Ο ζευγολάτης το μαθε και ώργωνε γλήγορα. Πέρασ’άλλος ζευγολάτης <βρέ>του λέει <πως το μαθες αυτό;><πέρασε ένας άνθρωπος, θεός συχωρέσαι τομ πατέρα του, και μου το δειξε και το μαθα>. Από κεί εκίνησ’ ο Χριστός κ’επήγε ‘ς ένα σπίτι ‘ς το χωργιό και ηύρε μια και ύφαινε. Πέρναγε μια φορά τη σαγίττα, έκοβε τηγ κλωνά αι τημ πέρναγε πάλε από την ίδια μεργιά. Της λέει ο Χριστός να μην την κόβει, αλλά να ντη γυρίζη πίσω τηγ κλωνά. Εκείνη το έμαθε πάλε. Ήρθε μια γειτόνισσα και της λέει <πως το μαθες αυτό να υφαίνης;>Εκείνη λέει <μοναχή μου το μαθα.>Γι αυτό καταράστηκε ο Χριστός και το παννί της γυναίκας γίνεται λίγο, του ζευγολάτη όμως το στάρι γίνεται πολύ, γιατί το ευλόγησε ο Χριστός.