Παραμύθι

Όταν ο Θεός έπλασεν εκ χώματος τους πρώτους ανθρώπους, κατεσκεύασε και την κοιλότητα του κρανίου και αφήκεν αυτήν ανοικτήν, ίνα εντός αυτής θέση ιδίαν ουσίαν, το μυαλό. Ικανήν δε ποσότητα μυαλού παρασκευάσας είπεν κι τους υπηρέτας αυτού (αγγέλους)να γεμίζωσι τα κενά κρανία την νεωστί πλασθέντον ανθρώπον και να κλείποι ταύτα. Οι άγγελοι έχοντες μεγάλες κοντά λές ελάμβανον εκ του σωρού του μυαλού και εγέμιζον τα κρανία. Αλλά μετά τινας ώρας παρετήρησαν ότι ο σωρός των μυαλών επλησίαζε να εξαντληθή, ενώ μέγα πλήθος άνθρωπεν υπελείποντο με κενάς τας κεφαλάς. Ανησυχήσαντες τότε ανήγγειλαν τούτο εις τον θεόν. Ο θεός ιδέν, εκεί που μέγαν σωρόν κολοκυνθίων, είπε τοις αγγέλοις να ανμείξωσι μετά των μενόντων μυαλών και τα κολοκύνθια, ίνα αυξήση η ποσότης και αρκέση. Τούτο και έπραξαν. Αλλ’ εξακολουθήσαντες την εργασίαν παρετήρησαν και πάλιν ότι τα μυαλά δεν θα επήρκουν. Έσπευσαν λοιπόν και ανήγγειλαν πάλιν τούτο εις τον Θεόν, ο οποίος ιδέν εκεί που πλησίαν υπερμεγέθη σωρόν αχύρων, διέταξε τους αγγέλους να αναμίξωσι και τα άχυα μετά των μυαλών. Τούτο και εγένετο. Αλλά και πάλιν δεν επήρκεσε το νίον μείγμα και έσπευσαν ν’αναγγειλώσι και τούτο εις τον θεόν. Αλλ’ ο Θεός τότε, αργιθείς είπε κ πηγαίνετε και αναμίξατε ότι κόπρον εύρετε, ίνα σας επαρκέση. (Κατά τον μύθον δε) οι τελευταίοι μείναντες, ών τα κρανία επληρώθησαν εκ του μίγματος μετά διαφόρων κόπρων ήσαν οι υψηλού αναστήματος, των οποίων τα κρανία δεν έφθασαν ευκόλως οι άγγελοι και αφήκαν τελευταίους, ενώ τους βραχείς το ανάστημα εγέμισαν με καθαρό μυαλό. Εκ τούτου και το γνωμικόν του λαού <οι ψηλοί είναι όλο μπόι και κονταμάρα. Εκ τούτου λοιπόν οι άνθρωποι δεν έχουν την αυτήν ποιότητα μυαλού, άλλοι δε κολοκυνθένια, άλλοι αχερένια μυαλά και πλείστοι εκ διαφόρων κόπρων.