Όπως και στους αρχαίους έτσι και σήμερα, ο Άδης βρίσκεται κάτω απ'τη γή, γι αυτό λέγεται και <Κάτω κόσμος.>Τις ψυχές τις αρπάζει απ'τα μαλλιά και τις πηγαίνει στον Άδη ο Χάρος, που δεν είναι άλλος απο το Χάροντα των αρχαίων Ελλήνων. <Είναι μαύρος γιατί μαυρίζ' τη gαρδιά>. Απ'αυτόν δεν είναι δυνατό να ξεφύγει κανείς. Ακόμα και ο ίδιος ο κουμπάρος του δε μπόρεσε να γλυτώσει. Η παροιμία λέει ότι: Μπροστά στου Χάρου τις πληγές βοτάνια δεν χωρούνε, ούτε γιατροί γιατρεύουνε, ούτ' άγιοι βοηθούνε. Κοντά σ'όλ'αυτά παράλληλα και η Χριστιανική αντίληψη ότι τις ψυχές τις παίρνει ο αρχάγγελος Μιχαήλ και τις πηγαίνει <στου Κυρίου αφέντη>. Γι αυτό και οι γριές τον παρακαλούν να <μην έρθει μ'άγρια φωνή> να τις πάρει, αλλά ήρεμα-ήρεμα, <με την ταπέινωση>, όπως λέει μια σχετική προσευχή. (Δε μπόρεσε να γλυτώσει=Βλ. Παραδόσεις (χάρος), ο'υτ'οι άγιοι βοηθούνε=βλ.παροιμίες, προσευχή= Βλ.τραγούδια (προσευχές).