Χάρος- Χαρχάγγελος

Οι παραδόσεις αναφέρουν το Χάρο, πότε ασπροντυμένο, πότε μαυροφορεμένο, πότε κοκκινοντυμένο και πάντοτε φτερωτό. Κρατεί στο χέρι του, σπαθί τσεκούρι λεπίδι τσαγκρασούλι με τα οποία λογχίζει χτυπά κόβει τρυπά τους ανθρώπους, πέρνωντας τις ψυχές τους, που φέρνει κι απιθώνει στον κάτω κόσμο, γιομάτο από λειβάδια, βαθειές λίμνες, βυρούς ποταμιών, κράκουρα, σπηλιές, πανύψηλα δέντρα τρύπες γούπατα, χαλάσματα, σκουτίνες γεμάτες με ζεματιστό νερό και κατράμι. Οι χωριάτες χαρακτηριστικά λένε : ‘’Μίνια ο ασπροφορεμένος κοκκινοσκούφης, Μίνια ο καράς, μίνια ο κοκκινοφορεμένος ασπροσκούφης, σμιχτοφρύδηδες και γιρακομύπηδες, πάνε κι έρχουνται, δουλειά να μην τους λείπει, παίρνουν τις ψυχές και πάνε πάνε στην άκρη του κόσμου να τις αφήσουν. Για χάρο στα χωριά θεωρούν τον Αρχάγγελο Γαβριήλ, που κρατά το μεγάλο διφτέρι του κόσμου, μες το οποίο είναι γραμμένα όλα τα ονόματα των ανθρώπων. Καθημερινά ο Γαβριήλ, ανοίγει το διφτέρι γυρίζοντας ένα φύλλο. Όσοι είναι γραμμένοι στο φ’υλλο αυτό λογχίζουνται από τον άγγελο, και οι ψυχές τους, μεταφέρουνται στην άκρη του κόσμου. (Σημείωση(1)Σουφλί με το οποίο οι τσαγγάρηδες τυπούν το τσαρουχόδερμα, Σημείωση(2) Τουρκική=το κατάστιχο βιβλίο.)