Ήμασταν πολλά παιδιά και ενοικιάζαμε σε κάποιο σπίτι. Τότε ήμουνα 12 χρονών. Ο μεγαλύτερος από τα παιδιά μας έλεγε ότι έβλεπε κάθε βράδυ ήταν σαν ένα παιδάκι 14 έως 15 ετών. Πήγαινε στο κρεββάτι του κτυπώντας τις παλάμες των χεριών. Αυτός σηκωνόταν και πήαγινε προς το μέρος του παιδιού. Τότε το παιδί οπισθιχωρούσε και σιγά σιγά έβγαινε έξω από την πόρτα που την άνοιγε μόνο του. Το είπε στην σπιτονοικοκυρά και εκείνη έφερε κάτι πάλι εξακολουθούσε κάθε βράδυ να το βλέπει να έρχεται σαν τις πρώτες φορές. Μας το έλεγε το μεγάλο παιδί και δεν πιστεύαμε εμείς τα άλλα παιδιά. Αυτός επέμενε ότι ήταν αληθινά αυτά που έλεγε και μια μέρα μας είπε να μείνουμε ξέγρυπνη να το δούμε και εμείς. Εγώ και ένας ξάδερφός μου κοιμόμασταν στο ίδιο κρεβάτι και αποφασίσαμε και οι δυό να μείνουμε ξάγρυπνοι να το δούμε. Πέσαμε και η ώρα ήταν περασμένη και έχοντας την εντύπωση και εγώ ότι δεν κοιμόντανε και εκείνος περίμενε χωρίς να νιώθω φόβο. Για μια στιγμή βλέπω να μπαίνη το παιδάκι τα μαλλιά του κοντά τα είχε στα πλάγια, χρώμα μαύρο και ρούχα μαύρα. Ήρθε και κάθησε στο τέλος του κρεβατιού προς τα πόδια μας. Το έβλεπε επί πολλή ώρα. Ο ξάδερφος μου γύρισε από τη μια πλευρά στην άλλη για αυτό και δε φοβήθηκε, νόμισα ότι το έβλεπε και αυτός. Αφού επέρασε πολλή ώρα και είδα ότι δεν έφευγε σκέπασα το κεφάλι μου με τις κουβέρτες και τότε άρχισα να φοβάμαι. Μαύρος ιδρώτας με είχε πιάσει. Το πρωί είπα στον ξάδερφό μου αν το είδε και αυτός και μου είπε όχι γιατί κοιμόντανε. Αν ήξερα ότι δεν το έβλεπε και ο ξαδερφός μου θα πέθαινα. Η γειτονιά μας είπε ότι επί Τουρκοκρατίας ότι είχαν σκοτώσει ένα παιδί και το είχαν χώσει κάτω από την σκάλα.