Άλλ’ νιά βουλά ένας Βουστιν’τσιώτ’ς π τουν έλιγαν Φλουρουν’ κουλό, ξιχείμαζι μι τα πρόβατά τα’ ς τα Μαλαντρίν. Κι κεί πέθανι κι τουν έθαψαν. Αλλά βρουκουλάκιασι κ’ έρχιταν ‘ς τα Βουστνίτσα ‘ς τα γ’ναίκα τα κι ‘ς τα πιδγιά τ. Έπγιανι χτέν’ζι τα πιδγιά. Πήι, ματαπήι.. κι ‘ς τάλλου κουντά ρήχκι κι τα γ’ναίκας τ. Αυτήν δεγ κόται να ειπή σι κανέναν τίπουτα, γιάτ τα έλιι ου βρουκόλακας να μήμ πή τίπουτα. Αλλά τότι π τς ρήχκι, είπ αυτήν, τα πιθιρού τα : το κι το έπαθα! Είπ κι ου πιθιρός τα ήταν παπάς. Προυτού να του μαρτηρήσ’, ρώτ’σ’ η γ’ναίκα του βρουκόλακα κι του είπι: τα χου ‘ς του μσουστρούγκ, τμ πίσου μιργιά τα χου να πα να τα βγάλ’ς, να τα πάρς! Άμα του ειπι τα πιθιρού τα, ου πιθιρός τα έφκειασι ένα σταυρό κι τουν έβαλι ‘ς νμ πόρτα κ’ είπι ‘ς τα νύφ τα: Θα κ’μηθώ κ’ ιγώ ιδώ, πιδί μ! Ήρθι ‘ς τμ πόρτα ου βρουκόλακας- Άιντι, τι να σ κάμου, λέει, βγάλι τούτα πού δώ, να μπώ μέσα τι να σ κάμου μι μαρτύρσις! Την άλλ μέρα, είδι τα χάλια ου γιρόπαπας κι πήρι τν νύφ τα κι αλλνούς ακόμα κι πήγαν ‘ς τα Μαλαντρίν κ’έσκαψαν ‘ς του μσουστρούγκ κ’ ηύραν του χρήμα, κι του βρουκόλακα τουν ζιουμάτ’σαν. Τας αμέσως δύο προηγουμένας περί βρουκολάκων παραδόσεις κατέγραψα καθ’υπαγόρευσιν της μητρός μου. Περίπατος, τον οποίον αναφέρει η υπ’ αριθ. 43 παράδοσις είναι το μεταξύ στέγης και πέρατος των τοίχων της οικίας διάστημα, όπερ εις τα χωρία χρησιμοποιείται ως αποθήκη διαφόρων σκευών της οικίας. Ουστρέχα δε είναι το πέρας της στέγης, εξ ού καταπίπτουσι τα βρόχινα απ’αυτής ύδατα. ( γιρόπαπας = γερόπαπας, γέρος παπάς, μσουστρούγκ = μεσοστρούγκι(μέσον της στρούγκας ), ζιουμάτ’σαν = Εζεμάτισαν)