Στο χωριό Ατραπός ένας παντρεμένος εσκοτώθηκε σε δυστύχημα και έγινε βρυκόλακας. Ερχότανε στο χωριό μας και απήγαινε σε ωρισμένον σπίτι. Έμπαινε σε διάφορα σπίτια άλλα του χωριού μας και άρπαζε τα ρούχα μας και τα επήγαινε στην οικογένειάν του. Όλο το χωριό μας απεφάσισε και εκρέμασε μια κάπα σε μια καρυδιά. Εκεί εκρέμασαν και ένα τσεκούρι. Ο βρυκόλακας επήρε το τσεκούρι και εκτυπούσε την καρυδιά όλην την νύκτα. Μετά επήγε σ’ένα σταύλον και ανέβηκε σε ένα άλλο άλογο. Ένας γέρος τον συναντάει και του λέει τι είναι αυτό. Και λέει ο βρυκόλακας μια ανωτάτη δύναμις. Το άλογο εψώφισε. Η Κοινότης απεφάσισε να κάψη τον σταύλον και τον αχερώνα. Στο τέλος ο βρυκόλακας εκρυβότανε σε μια στίβα άχερα έξω από τον αχερώνα. Έβαλαν φωτιά στον αχερώνα αυτόν και τον έκαψαν. Μετά ευρήκαν κάτω ένα όγκον αίμα. Τότε ευρήκαν την γυναίκα του, επήρε αυτή το αίμα του ανδρός της και το επήγε εις τον περίβολον της εκκλησίας και εφώναζε τον παπά να τον διαβάση. Αυτή είπε είναι ο άνδρας μου και μου έφερνε τροφήματα και μου έδινε διάφορες συμβουλές. Της είπαν ότι έκανε ζημιά σε όλα τα σπίτια. Ότι έκανε τα άλογα να ιδρώνουν και ότι όλην την νύκτα ήταν κρυμμένος σ’ένα έρημον σπίτι και επέταγε πέτρες σε όποιον επερνούσεν απ’εκεί. Τον εδιάβασε ο παπάς και έχωσαν το αίμα και έκτοτε δεν ξαναβγήκε.