Μοίραι

Όπως εν πάση τη Ελλάδια η πίστης εις τας Μοίρας είναι γενική, ούτω και εν πάση τη Μάνη. Αι Μοίραι πότε μεν αναφέρονται εις πληθυντικόν αριθμόν, πότε δε εις ενικόν. Είναι δε κ εν Μάνη κι Μοίραι είναι τρεις τον αριθμόν. Και εν τη αρχαιότητι πολλάκις γίνεται λόγος περί μια μόνον Μοίρας. Ούτως ο Πίνδαρος (Νεμ. 7,57. Υμν. Ομηρ. Απολ. Πυθ. Με Λουκ. Διαλ. Νευρ. 30 .2). Αλλαχού θεωρούσι τα Μοίρας αυταί παρίστανται ως γυναίκες ευειδείς. Εν τινι παραμυθίω Πελοποννησιακώ παρίσταται μια Μοίρα ως μαυροφορεμένη. Αι Μοίραι κατοικούσιν. (Schmidt σελ. 211). Η δύναμη των Μοιρών άρχεται από της γεννήσεως του ανθρώπου πιστεύεται ότι έρχονται εις το λίκνον του νηπίου, όπως μοιράνωσιν αυτό, ήτις όπερ δώσεσιν αυτώ τον κλήρον της ζωής του. «Εκ του Μοιρολογίου φαίνεται ότι η Μοίρα έρχεται συγχρόνως τα γεννήση. Η μάννα κάνει το παιδί κ’ η Μοίρα γίνεται Μαμή κι ό,τι του γράψη γράφεται κι ότι του πη παθαίνει. Όπως το γράψη θα γραφή κ’ όπως το πη θε να γένη. Εκ τούτου φαίνεται ότι αι Μοίραι έχουσι βιβλίον, εφ ου γράφουσι την τύχην, ήτοι τα μέλλοντα να συμβώσιν εις τον άνθρωπον. Ό,τι δε γράψωσι, δεν ξεγράφεται. Όθεν κ’ η αλλαχού λεγομένη παροιμία. Τα χει η Μοίρα, το χαρτί πελέκι δεν τα κόβει. Και οι μεν έχοντες καλήν μοίραν λέγοντες καλορρίζικοι, οι δε κακή κακορρίζικοι. Τούτου ένεκα και εν τη ξενιτειά ευτυχούσιν οι μεν και αν ασθενήσωσι, θεραπεύονται, οι δε κακορίζζικοι δυστυχούσι εις αν ασθενήσωσι δεν υγιαίνουσι. Τούτο δε καθαρές δαώδη τη εξής μοιρολόγιον: Ήλιε μου ‘ς το βασίλεμα (πρβλ Σ Ραζέλου σελ .37). Φαίνεται ότι αι Μοίραι έχουσιν επιρροήν κ επί των γάμων. Δια τούτο πρη τα γάμους εύχονται λέγοντες «Καλομούρες να είσθε». Δια τούτο κ εν τη αρχαιότητα προ του γάμου προσέφερον τα τριχός της κεφαλής των αι νεανίδες ου μόνον εις την Ήραν την τελείαν κ την Άρτεμιν αλλά και ς τα Μοίρας. Προς τας Μοίρας συντακτίζεται κ η Τύχη η το ‘ρτζικό. Εντεύθα ης πη αι αλλαχού απαντώσαι περί τύχης ή περί Ρτζικού φράσις. Τον αγαπάζ η τύχη. Εσύ κάθεσαι κ η τύχη σου δουλεύει και το καλό σου ριζικό σου κουβαλάει κ φέρει.