Όλη τη Νίσυρο την είχε πιάσει πανούκλα και μόνο στο χωριό μας δεν μπορούσε ‘ά μπή γιατί το φύλααν οι Αγιές, τα μοναστηράκια πόχωμε ‘ύρω, ‘ύρω και ‘εν άφηναν την πανούκλα (ν)α μπη μέσα. Ένα πρωΐ, πρωΐ πρωΐ ήρτε η Πανούκλα μια μαυροφορεμένη ασχημομούρα και αδύνατη πολύ κοκκαλιάρα κ(αι) επήε να ‘μπη απ’ την πολύ μεριά της Αγιάς Δύναμης, μόλις πήε ‘ά μπη μέσα λέει της η Αγιά Δύναμι: Που πάς εσύ μέσα στο σπίτι μου; - Πάω μέσα απάντησε εκείνη μέσα στο χωριό πόχω δουλειά. – Καμμιά δουλειά (δ)εν έχεις της απάντησε η Αγιά Δύναμη εγώ είμαι εδώ και (δ)εν μπορείς ‘ά πας πουθενά. Έφυε η πανούκλα κ(αι) επήε απ’ άλλη μεριά τα ίδια παντού. Εκάετο λοιπόν απ’ όξω αφ’ το χωριό και ‘έν μπορούσε (ν)α μπη μέσα κ’ έκλαιε ‘πά σε μια κουκούλα (μεάλη πέτρα) και έγλεπε πως μπορούσε ‘ά μπη στο χωριό. Μια μέρα κάποιος παλιάθρωπος πή’ε και μόλωσε (έκαμε κακιά πράξι) το Σταυρό (βορ. Εκκλησάκι) και θύμωσε ο σταυρός και (δ)εν φύλαε μόνο κάθετο χολιασμένος για το κακό που έ(γ)ινε και τότε η πανούκλα βρήκε ευκαιρία και μπήκε κάτω αφ’ την κοιλιά ενός γαδάρου κ’ ήμπε μέσα στο χωριό.