Νοτίως της μονής Ρουχανίου επί του κελλίου υπάρχει επιγραφή: «Εις το αυτό έτος (1689, καθ’ ο ανηγέρθη το κελλίον) είχε το μεγάλο θανατικό». Αληθής κατά την εποχήν ταύτην του 1689 υπήρξεν ενταύθα καταστρεπτική πανώλης, ή πενία είναι γνωστή νέο το όνομα «μεγάλο θανατικόν». Τοιαύτα θανατικά εγένοντο πολλάκις ενταύθα, άλλοτε μεν γενικά καθ’ απάσαν την νήσον, άλλοτε δε μερικά κατά χωρία. Τα «μερικά» είναι γνωστά υπό το όνομα του πρώτον παθόντος, ως, φερ’ ειπείν, «το θανατικόν της Φωτεινής». Η Φωτεινή αυτή, έλθοντα κατά το 1836 από τον άγιον Τάφον, εις ον επήγε να προσκυνήση, έφερε την Πανώλην εις το χωρίον Νένητα, συνεπεία της οποίας επό 3 όλα έτη η κατάσταση του χωρίου τούτου εγκατέλειπον το χωρίον αυτών, διασκορπιθέντες εις τας εξοχάς, όπως αποφύγωσι τον όλεθρον ουτής δ’ εδέχετο τον άλλον, ουδέ σχέσιν, επ’ ουδενί λόγη συμβαίνον και πολλάκις ο εις ετουφέκισε τον άλλον, όπως μη πλησιάση εις ο μέρος εκατοίκει ο τουφεκίσης, βεβαίως χάριν φοβισμού.