Τον παρακάτω θρύλο άκουσα από τη Μαρζιά την Ζεμπιλλαίνα που κατοικούσε πάντα στ’ Αργινώντα: «Τα Σκάλια (τοπωνύμιον) τα (εδώ) κοντά, ημολώθηκαν μόνο, μα η Παναγιά μας, η Γαλαgιανή, μιάλη η Χάρη της, εν ηφήκεν το κακό (ν)α κοντοσιμώσει καθόλου τα πέρα. Τόχω ακουστά που τημ μάνα μου το ιστορικό: πως την εί(δ)εν η (γ)ειτόνισ’σα μας η Αγγελίνα, κ’ ήτον λέει, μια κοντή (γ)υναίκα μαυροφορεμένη και με τα ψαρά μματάκια κι ηλάλει ‘πό μπρός της τζυό βόgια. Τα βόgια, λέει, ήτον το θανατικό που το ξεστράτισε η Γαλαgιανή κι ‘έν το φήκεν να πφέσει μέσα στ’ Αρζινώντα».