Τα Φευγάτα

Κάποτε στην Καστοριά έπεσε μια βαρειά αρρώστεια που ο κόσμος πέθαινεν αράδα. Τότε αναγκάστηκαν να αφήσουν τα σπίτια τους οι Καστοριανοί και να φύγουν και έγιναν τα “φευγάτα”. Φεύγοντας “παράχουναν” το θησαυρό τους στα υπόγεια των σπιτιών για να τον βρούν όταν θα γύριζαν. Και λέγει η παράδοσις ότι η πόλις είχεν αδειάσει ολόκληρη για καιρό και καιρό και όταν γύρισαν βρήκαν χορτάρια φυτρωμένα σ' όλους τους δρόμους και τα σπίτια με “παζίνες” (=αράχνες). Ο λαός τραγούδησε την εποχή αυτή έτσι. [Βλ. Το σχετικόν άσμα εις τα “Άσματα”]