Βαρυπνάς

Τον Εφιάλτην οι Κύπριοι καλούσι Βαρυπνάν. Πιστεύουσι δ’ ότι καταλαμβάνει τους καθεύδοντας καθήμενος επί του στήθους αυτών, τον φαντάζονται νεανίαν φορούντα σκουφίν. Φρονούσιν, ότι αν ο πιεζόμενος υπό του Εφιάλτου κατορθώση και αρπάση το σκουφίν του, θα έχη εις το σπίτι του μεγάλην ευτυχίαν και θ’ αποκτήση τα πλούτη του Αβραάμ. Ο Βαρυπνάς, άμα του πάρουν το σκουφίν, αρχίζει να παρακαλή τον άρπαγα τούτου να του το επιστρέψη, υποσχόμενος εις αυτόν μεγάλα πλούτη, αλλά δεν πρέπει να δώση κανείς πίστιν εις τας υποσχέσεις του, διότι αύται είναι απατηλαί. Τας υποσχέσεις αυτάς τας επαναλαμβάνει επί τρεις ή τέσσαρας νύκτας συνεχώς ζητών το σκουφίν του. Και πάλιν δεν πρέπει να το δώση μέχρις ότου απελπισθή και φύγη. Εν τοιαύτη περιπτώσει ο άρπαξ του σκουφιού του Βαρυπνά καθίσταται ευτυχέστατος. Ο Βαρυπνάς φρονούσιν ότι είναι η προσωποποίησις της τύχης εκάστου ανθρώπου. [Περί των κυπριακών τούτων δοξασιών περί του Εφιάλτου βλ. Πολίτου το σκουφίν του Βαρυπνά εν Παναθηναίοις 1901 τ. Β σ 122 κε.]