Στου Καραβίδα

Ο όμμορφος και λεβέντης, ο σατυρικός αυτός Ασπροποταμίτης ποιητής π’ ακούει στ’ όνομα Καραβίδας, ζούσε στο Γαρδίκι, τον περασμένο αιώνα. Καθισμένος στο πεζούλι του μεσοχωριού, σκάρωνε στίχους, σατυρίζοντας ό,τι αυτός θεωρούσε για στραβό και παράξενο. Αντικρύζοντας κάποτε στο μεσοχώρι, νεοφερμένο στο Γαρδίκι ξένο, ντυμένο με ευρωπαϊκή φορεσιά δεν άργησε να τον σατυρίσει με το κατοπινό τετράστιχό του. «Λαιμοδεμένος περπατεί την αλυσσίδα παίζει. Μα ο πολύς ο Βαγενάς αδειάζει και τον χέζει!». Ο Καραβίδας έγραφε τα τετράστιχά του με αλφαβητική σατυρική ακροστιχίδα. Λένε ότι μπορούσε να γράφει έχοντας θληκωμένα τα χέρια του πίσω! Η παράδοση αναφέρει ότι ο Καραβίδας σκοτώθηκε στο βουνό Βελούσι μεταξύ Μουτσιάρας – Παχτουριού από αρχόντους εχθρούς του που ζήλευαν τη μόρφωσή του, την ομμορφάδα του, την παλλικαριά του και που η καυστική σάτυρα, τους έδινε στα νεύρα. Το φόνο του διαπράξανε, οι Γαρδικιώτες Καρανίκας, Στούϊας και Ούτος, βαλμένοι απ’ τους αρχόντους. Συνήργησε δε και η αρραβωνιαστικιά του Βασίλω Βενέτη. Ύστερ’ απ’ το φόνο, η μάννα του μάζεψε τα κομμένα μέλη του, τάβαλε σε σακκί κι έφυγε απ’ το χωριό, πηγαίνοντας στην Υπάτη Λαμίας, όπου και τον έθαψε. Εδώ στην Υπάτη, μακριά απ’ το χωριό της, η φαμίλλια πήρε για οικογενειακό όνομα το «Ματσούκας». Έκτοτες η θέση που λιανίσθηκε με τα τσεκούρια ο Καραβίδας, φέρνει τ’ όνομά του. Τις νύχτες στο μέρος αυτό, βγαίνει ένας ολόασπρος ήσκιος και ακούγονται παράξενα έμμετρα λόγια. Λένε πως ο Καραβίδας καταριέται τους φονιάδες του. Οι Γαρδικιώτες, χαρακτηριστικά λένε: «Αν έζηγε ο Καραβίδας το Γαρδίκι δεν θάχε αυτά τα χάλια, που έχει σήμερις, γιατί ο Καραβίδας είταν προοδευτικός και γραμματιζούμενος, θάταν καλύτερο το χωριό. [Ματσούκας= Γόνος της οικογενείας είναι ο Εθνικός βάρδος Σπύρος Ματσούκας].