Μια φορά, δώδεκα η ώρα από τα μεσάνυχτα, όπως ανέβαινα προς το σπίτι μου – έβγαινα από το μαγαζί που παίζαμε χαρτιά – ακούω πίσω μου πέτρες μπούφ, μπούφ, τη μια ύστερ' από την άλλη. Αυτό εκράτησε ως 10 λεπτά. Αέρα δεν είχε. Τι ήτανε; Εγώ όμως δε γύρισα πίσω μου.