Η κυρά με το φουσάτο!

(Φόβισμα για τα παιδιά. Φάε το φαΐ σου μην έρτη η κυρά με το φουσάτο). Τη φανταζόντανε σαν αρπάχτρα, ντυμένη στ’ άσπρα, που περπατάει τις νύχτες. (Επηγαίνανε κάτι γυναίκες νύχτα να πάνε για νερό και χτύπησε τση γειτόνισσας να πάνε για νερό στην Καμάρα είδε τη γειτόνισσα να βγαίνη και την πήρε από πίσω, αλλά στο δρόμο ανακάλυψε πως δεν ήταν η γειτόνισσα αλλά η κυρά με το φουσάτο. Της μίλαγε και δεν της απαντούσε. «Δε μου μίλας; Δε μου μίλας; Περίμενε. Τίποτα εκείνη. Έτρεχε – ακλουθούσε. Αλλά στο τέλος το κατάλαβε, έκαμε το σταυρό της και γύρισε στο σπίτι της με το στόμα της μπάντα.»