Πιστεύουσι πολύ εις το απ’ όξω, δηλ. την έξωθεν δύναμιν του διαβόλου πολλαί νόσοι και αυτούς (τους ανθρώπους του λαού) προέρχονται απ’ όξω. Το απ’ όξω σε τούτο λέγουσι και αερικό και τελώνιο και δαιμόνιο και ζιζάνιο και ξωτικό, πολλοί δε πιστεύουσιν ή και λέγουσιν ότι είδον τον διάβολον μεταμορφωθέντα νυκτός εις αράπην, εις νεράιδες, εις λαγωνικόν, εις λαγωνικόν, εις ίππον, εις χοίρον, εις τένταν με βαθύ σκότος υπ’ αυτήν, εις γαλής και εις άλλα είδη ζώων, ταύτα δ’ εν συνόλω στοιχειά και φαντιάσματα καλεί, τρέμουσι δ ΄οι παίδες εκούοντες ακούοντες εν νυκτί γεροντοτέρων διηγούμενων περί των τοιούτων ξωτικών φοβούντων ή βλαπτόντων τοις ανθρώποις. Ταύτα δ’ ενδιαιτώνται κατά τοις πιστεύοντας εν πηγαίς, κουφάλαις δένδρων, φάραγγι, σπηλαίοις, κορυφαίς βουνών (εν αι κορυφαίς κυρίως χορεύουσι και άδουσιν οι Νεράιδες δηλ. αι των αρχαίων Νηρηΐδες, ει και εκειόναι ήσαν θαλάσσιαι θεότητες), εν δάσιοι κ.τ.λ.