Μια μέρα, το Μά’, πήγα στην Ατσκή και το γιόμα με σιούρdισαν. Ήφκα πόνα σπίτι πήρα το δρόμο, βρέθκα αλλού, με φαίνταν που ο ήλιος βασίλευε στο Μούδρος. Με βαστούσαν τα μάτια, μαθέ τσατίζω έναν άθρωπο και δείξε τα Σβέρδια. Τότε πια κατάλαβα και βρήκα το δρόμο. Σα bήγα ξανά, κειός άθρωπος που πήγα, μ’ είπε «τον τάδε τον πήραν οι οξαπεδώ» και τον πήγαν σ’ ένα μετόχι κι απεκεί σε μιαν αgλησά και κει κατάλαβε. [Μούδρος= δηλ. προς Αναβολάς.]