Το παιδάκι

Μια φορά ένας πήγαινε καβάλα και ήτανε μεσάνυχτα. Εκεί στο δρόμο είδε κάτι και άσπριζε. Κείνος, καθώς είτανε γενναίος, κατέβηκε από το άλογο και τι να ιδή! Βλέπει ένα παιδάκι γεννησάρικο, που θα τόχανε γεννήσει κείνη την στιγμή. Βρε το κακόμοιρο, λέει, θαν το πάρω και ανέβηκε στο άλογό του, αλλά ήθελε ν’ ανάψη ένα σπίρτο να ιδή τα μουτράκια του. Λοιπόν κυττάει και είχε και δόντια. Βρε το κακόμοιρο, λέει, έχει και δόντια. Αμ, έχω, μαθές, του λέει το γεννησαρούδι. Μόλις άκουσε έτσι, μια του δίνει και το πετάει σαπέρα και τότε κατάλαβε, ότι είτανε ο όξ’ απ’ εδώ. Πτου, σκατά στα ξύλα του, του λέει και βάρεσε τ’ άλογό του κι έφυγε.