Ντύσιμο με τομάρι για τα νεραϊδιακά

Όταν κανείς γυρίση στο σπίτι του από τα χωράφια τον ή από κανά ταξίδι σε κανά μέρος ακατοίκητο και πονάη το πόδι μου ή άλλος μέρος του σώματός του και δεν μπορεί να βρη θεραπεία με κανένα μίνον, τότε λένε ότι τον πείραξαν ξωτικά. Η μόνη θεραπεία σε τέτοιες περιστάσεις ευρίσκεται εις το εξής: Σφάζουν ένα πρόβατο, βγάζουν το τομάρι του και ντένουν το πονεμένο πόδι, χέρι ή ότι άλλο. Πρέπει να μείνη ντυμένο επί 24 ώρες. Τα δαιμονικά αυτά θυμώνουν πολύ και πηγαίνουν σπίτι του πάσχοντος να τον πνίξουν. Γι’ αυτό καθ’ όλο το 24ωρον του ασθενή του φυλάνε δυο – τρεις καλά σαϊκωμένοι (οπλισμένοι με πυροβόλα όπλα). Επίσης βάνουν ένα, μαναστήρι στη μπόρια του σπιτιού και, σβανίζει όλη νύχτα. Άμα περάσουν οι 24 ώρες βγάζουν το τομάρι και το παίρνουν οι σαϊκωμένον, το παν στα χωράφια και το κρεμάν στ’ αγκορισιά. Πιστεύουν ότι στο δρόμο τους συνοδεύουν αυτούς που πηγαίνουν το τομάρι και τα δαιμονικά, θέλουν να τους βαρέσουν, αλλά δεν τολμάνε γιατί είναι σαϊκωμένοι. Το τομάρι το βάνουν στην αγκορισιά, γιατί πιστεύουν ότι σ’ αυτό το δεύτρο δεν μπορώ ν’ ανεβούνε οι νεράϊδες και τ’ άλλα δαιμονικά. Κάθονται όμως τριγύρω έως ότου σαπίση ή πέση και το αρπάζουν. Το κακό είναι ότι όσοι παν κοντά στην αγκορίτσα, ενώ παγαίνουν ξεύσταστοι, τις τρώνε από τα δαιμονικά με πέτρες, με ξύλα κλπ. [Η λέξις (του) ντύσανε= του φόρεσαν το τομάρι]