Οι καλλικάντζαροι ή, όπως συνήθως ονομάζονται ‘’παγανιές’’ στο Μέτσοβο ονομάζονταν παλαιότερα ‘’τζίνια’’. Η ονομασία αυτή, η οποία σιγά-σιγά χάνεται, εδόθη εις τους καλλικαντζάρους από την χαρακτηριστική την φωνήν, όταν εμφανίζωνται ‘’τζίν, τζίν’’. Τα φανταστικά αυτά ‘’όντα’’ είναι κακά πνεύματα, επισκεπτόμενα τα σπίτια τις νύχτες των Χριστουγέννων- μέχρι τη γιορτή των Θεοφανείων. Επισκέπτονται από την καπνοδόχον τα σπίτια. Μόλις μπαίνουν στο σπίτι και εύρουν κανένα (γνώμη λαού) να εργάζεται ή να χτενίζεται μιμούνται με χειρονομίες την εργασίαν του, το ονομάζουν ή του λέγουν λόγια ανάλογα με την εργασία του. Τότε, εάν ο άνθρωπος προς τον οποίον απευθύνεται, απαντήση στα λόγια τους, αμέσως χάνει τη φωνή του, ‘’του παίρνουν τη φωνή’’. Για να επιβεβαιώση δε αυτά ο λαός αναφέρει και διάφορα παραδείγματα, ως ‘’γεγονότα’’. Κάποτε πχ. Χτενίζονταν μια γυναίκα και μια παγανιά στο τζάκι άρχισε να χτενίζεται κι εκείνη και της είπε : ‘’χτενίσου σύ, να χτενιστώ κι εγώ> Εκείνη της απήντησε ‘’περίμενε’’ και αμέσως, λένε, έχασε τη φωνή της. Άλλη πάλι έγνεθε στο τσικρίκι και κατεβαίνοντας το τζίνι της υζήτησε λίγο νήμα. Εκείνη του είπε :<να > και του έδωσε. Εκείνο χάθηκε αμέσως, συγχρόνως όμως χάθηκε κι η φωνή της γυναίκας.