Οι Καλικάντζαροι αποφεύγουν τη φωτιά και ιδίως το λαδοφάναρο γι αυτό, όποιος χάσει ζώα το βράδυ τα Δωδεκάημερα, παίρνει συνήθως μαζί του και το φανάρι του λαδιού ανεμμένο. Πολλάκις περιγελούν τους ανθρώπους. Συνηθίζουν παραδείγματος χάριν οι άνθρωποι να λένε όταν παρουσιάζωνται τοιαύται πνεύματα την Κυριακή προσευχή. Λέγοντες λοιπόν ούτοι Πάτερ ημών, τα σιαταναρούδια τους απαντούν : πατηρίτσα και πλιμόνι ο εν τοις ουρανοίς, συνεχίζουν οι άνθρωποι, να φάς τον πισινό της ορφανής τους λένε αυτά και μόνον όταν ακούσουν το <αγιασθήτω το όνομα σου, εξηφανίζονται ολοτελώς>
Τόπος Καταγραφής
ΉπειροςΧρόνος καταγραφής
1951Πηγή
Λ. Α. αρ. 2265, σελ. 5, Δ. Κ. Μελά, Ήπειρος, 1951Συλλογέας
Ευρετήριο και είδος πηγής
2265, Αρχείο χειρογράφωνΤύπος τεκμηρίου
ΠαραδόσειςTEXT